ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΛΟΓΩ ΕΝΦΙΑ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Κάποτε ο αδελφός σκότωνε τον αδελφό για κτηματικές διαφορές. Ο γιος σκότωνε τον πατέρα γιατί τον αδίκησε στη μοιρασιά της οικογενειακής περιουσίας. Πολύχρονοι οι δικαστικοί αγώνες μεταξύ αδελφών για τα κληρονομικά. Τα φονικά για δύο μέτρα γης ήταν κάτι το πολύ συνηθισμένο στην επαρχία. Τέτοια αποθέωση της ακίνητης περιουσίας δεν είχε ξανασυμβεί. Επάγγελμα κτηματίας, έγραφε η ταυτότητα. Του αλλουνού έγραφε εισοδηματίας. Και εννοούσαν ότι αμφότεροι ζούσαν από τις προσόδους των κτημάτων και τα νοίκια των ακινήτων που τους άφησαν παππούδες και γονείς.

Ώσπου ήρθε η κρίση και τα γκρέμισε όλα. Όλοι πουλάνε ακίνητα, αλλά κανείς δεν αγοράζει. Όλοι νοικιάζουν –ακόμη και το σπίτι που μένουν- αλλά τα νοίκια έχουν πέσει στο μισό. Άσε που τα φέσια έχουν γίνει της μόδας. Πολλοί δεν παίρνουν ούτε τσάμπα τα ακίνητα. Τα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας κατακλύζονται καθημερινά από ανθρώπους που πάνε να καταθέσουν αίτηση αποποίησης κληρονομιάς και ουσιαστικά να... χαρίσουν στο κράτος το ακίνητό τους.

Στην Αττική κατατίθενται περίπου 200 αιτήσεις την εβδομάδα, γεγονός που μεταφράζεται σε 10.000 με 12.000 το χρόνο. Στη Θεσσαλονίκη μιλάμε για περίπου 5.000 ακίνητα και περισσότερα από 1.600 στην Πάτρα.

Το γεγονός οφείλεται στην ραγδαία αύξηση των φόρων, την ταυτόχρονη επιβολή ΕΝΦΙΑ, και τον φόβο ότι θα κληθούν να πληρώσουν ως φόρο περισσότερα από την αξία του ακινήτου που κληρονομούν, ενδεχόμενα που διπλασίασαν μέσα σε μόλις τρία χρόνια τον αριθμό όσων δεν θέλουν να κληρονομήσουν τους γονείς τους.

Πολλοί φοβούνται ότι θα έχουμε νέες οικογενειακές τραγωδίες. Αυτή τη φορά, όμως, όχι για το ποιος θα πάρει το πατρικό σπίτι, αλλά για ποιος δεν θα το φορτωθεί.

Διαβάστε ακόμα:

Τι Πολάκης, τι Βαγγέλας, τι Βύρωνας