ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΜΕ ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ... ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ

Μετά τους Παπαχριστόπουλους και τις Τασίες της Βουλής, που παίζουν στα σοβαρά το φαιδρό παιχνίδι της παραμύθι φούρναρης πολιτικής, η καθημερινότητα δέχθηκε και την άλλου αρώματος είδηση για την ασθένεια του Εφραίμ. Του αξιόπιστου εξουσιαστή Εφραίμ, ο οποίος είναι αυτός που είναι. Όχι αυτός όπως τον παρουσιάζουν τα μήντια, όπως βολεύει τα κόμματα που σήμερα είναι έτσι κι αύριο κιόλας αλλοιώς, επειδή μια ζωή έχουν... συνέπεια.

Με την ευκαιρία, που σήμερα γίνεται λόγος για τα κόκκινα δάνεια. Μιλάει και ο Δραγασάκης! Ως κράτος. Ως κυβέρνηση. Ως εκπρόσωπος των δανειστών, για να μην κρυβόμαστε. Ε. όχι να μιλάει και ο οικονομικός εγκέφαλος του σύριζα. Ο μια ζωή της προσκολλήσεως με το σύστημα.
Τα κόκκινα δάνεια δεν είναι χθεσινή ιστορία. Δεκαετιών βρωμοδουλειά είναι. Και γι' αυτή τη χοντρή ζημιά, σε βάρος του δημοσίου, την ευθύνη την φέρουν περισσότερο οι τράπεζες που λαμογιάριζαν με δάνεια που έδιναν χωρίς τραπεζικούς όρους. Δεν θυμάμαι ποτέ ο Δραγασάκης που είναι ο οικονομικός του Σύριζα εδώ και 30 χρόνια, και με σχέσεις με τράπεζες, ούτε μια φορά να μίλησε για τον κίνδυνο των κόκκινων δανείων.

Στη διαπλοκή, που τόσο την... πολεμάνε τα κόμματα, μπήκαν άγρια και τα μοναστήρια. Τι έγινε με σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Φοβερά πράγματα. Το κόμμα, δηλαδή ο αρχηγός του κόμματος, γίνεται πρωθυπουργός και διορίζει σε κρατικό μαγαζί, σε μία τράπεζα, που σε κάποιο άλφα βαθμό παίζει το ρόλο του στην εθνική οικονομία, στα συμφέροντα της χώρας. Και ο διοριστείς αφεντικό κάνει το δικό του παιχνίδι με τα δάνεια, εκείνα με τα χοντρά πακέτα, όχι τα ψιλοστεγαστικά, και ο πρωθυπουργός είναι... ανεύθυνος.

Γιατί ο σύριζας κάνει μόκο για την ευθύνη Κώστα Καραμανλή που έβαλε το δικό του παιδί, τον Φιλιππίδη του Παναθηναϊκού, αρχιδερβέναγα στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Άσε, ρε, Δραγασάκη. Αν δεν ξέρεις τι γινόταν, εσύ που χρόνια το ΄χες βουλωμένο, να σου πω εγώ. Είναι, λοιπόν, κουμανταδόρος κάποιος σε τράπεζα, κρατική ή ιδιωτική. Έχει στην καβάτζα πακέτο ατελείωτο. Και τι κάνει όταν ως απατεώνας κλάσεως κι όταν δεν λειτουργούν οι θεσμοί;

Δίνει π.χ. δάνειο σκέτο, διακόσα, πεντακόσα εκατομμύρια σε κάποιον που δεν το δικαιούται. Σε κάποιον που είναι απίθανο να το αποπληρώσει. Γιατί; Για να κονομήσει προσωπικά ο κουμανταδόρος της τράπεζας. Πώς; Να, ποιο είναι το αλεπουδιάρικο νιτερέσο. Λέει ο πονηρός τραπεζίτης στον πονηρό επιχειρηματία: «Τσάκω μια διακοσοπενηνταρού π.χ., και πήγαινε να αγοράσεις ένα παπόρι στο όνομα της τάδε off-shore που ανήκει σε εμένα. Βάλε τόσα στο παντελόνι για πάρτη σου και με τα υπόλοιπα θα παίζεις στο χρηματιστήριο τις μετοχές που θα σου υποδεικνύω».

Πήρες χαμπάρι; Πήρα να λες. Ωμά και αφράτα στα γράφω. Το δάνειο αποπληρώνεται στις δόσεις του για κάποιο διάστημα και μετά χάνεται η μπάλα και η σφυρίχτρα του διαιτητή. Λέγαμε, για να μη ξεχνιόμαστε, για τα μοναστήρια. Στο κόλπο κι αυτά. Δάνειο και μονή πήρε στο έτσι κόλπο.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ ΤΗΝ ΛΕΣ ΚΑΙ... GAY ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ