ΜΟΝΟ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ, ΑΝ ΔΕΝ ΒΑΛΕΙ ΤΗ ΧΕΡΟΥΚΛΑ,
Βγήκαν στη φόρα τα πακέτα που είχαν στην άκρη διάσημοι άνθρωποι. Μαύρο χρήμα και αφορολόγητο σε offshore εταιρείες. Που είναι το περίεργο για να καταλάβω και να δικαιολογήσω το ντόρο που ξεσηκώθηκε παγκόσμια.
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Να μη βάζουμε στο ίδιο σακί τους πολιτικούς με τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές. Με τους ποδοσφαιριστές και τις φιρμάρες προπονητές. Με άτομα του θεάματος. Με επαγγελματίες οι οποίοι έχουν πολύ υψηλές αμοιβές. Βαρειά συμβόλαια και κονομάνε από διαφημίσεις και χορηγούς.
Ο βασιλιάς ή ο κυβερνήτης μια χώρας έχει ένα μισθουλάκο. Να ξέρουμε τι λέμε. Όσα και να κερδίζει νόμιμα ο Πούτιν (φώτο) ή ο πρωθυπουργός της Τσεχίας με τίποτα δεν φτάνουν στο νούμερο της κρυφής καβάτζας του.
Ναι, κακώς και υποκριτικώς η όλη βαβούρα. Να το πω αλλοιώς. Όταν ο πολιτικός είναι στην καρέκλα πέντε και δέκα χρόνια και διαχειρίζεται τα δις των δις, θα… βολεύεται μόνο με το μισθό του; Παράλογο. Αυτός αποφασίζει τούτο και το άλλο, μόνο αυτός, όχι ο λαός, ούτε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, και ο άνθρωπος θα κρατάει τα χέρια μακριά από το μέλι; Μην παραγνωρίζουμε την πραγματικότητα. Στις δημοκρατίες δυτικού τύπου, κι όχι μόνο, όλο το παιχνίδι το κάνει ο ένας.
Ρε, ο άνθρωπος δεν θα έχει ησυχία στον ύπνο του. Αν δεν κονομάει στο πονηρό, και χωρίς να είναι υπόλογος σε κανένα υπουργικό συμβούλιο, τότε θα ζει με κρίσεις συνειδήσεως! Να το βάλω ή να μη το βάλω στο μέλι το χέρι μου; Έστω μόνο το δάκτυλο.
Διαβαστε ακομα: