Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης
Να μιλήσουμε γενικά, όχι ατομικά, τι σόι πράμα ήταν ένας κι ένας από τους λεφτάδες παλαιάς κοπής. Παλιάνθρωποι και φαταούλες υπήρχαν και κάποιοι απ' αυτούς ευεργέτες του παρελθόντος. Κρίνοντας, όμως, τους χθεσινούς μεγαλοεπιχειρηματίες, μάλιστα τους διαπλεκόμενους, τους έχοντες νταραβέρι με το δημόσιο, δεν είμαστε εκτός πραγματικότητας, αν πούμε πως οι σημερινοί είναι... άλλο πράμα. Οι αδίστακτοι. Οι άπληστοι. Απεναντίας οι προπολεμικοί, οι του περασμένου αιώνα είχαν μια οικονομική επιφάνεια συνώνυμη με την ευεργεσία και την φιλανθρωπία.
Μετά την μεταπολίτευση γεννήθηκε ένας νέου τύπου πλούσιος. Εκείνος ο οποίος ήθελε όλο και περισσότερα, να παίρνει, και να μη δίνει. Κι αν δώσει να του επιτρέπεται να κλέβει, να βγαίνει κερδισμένος, άλλοτε με τη φοροδιαφυγή, άλλοτε με τις υπερτιμολογήσεις προμηθειών και εργολαβιών.
Μετά το 2012 η Ελλάδα βρέθηκε στη δίνη μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης. Οι Έλληνες πεινούν, το κράτος αδυνατούσε να παράσχει ακόμη και τα στοιχειώδη. Οι διαπλεκόμενοι, οι νταβατζήδες του δημοσίου αν δεν είχαν πάει για χιόνια στο Γκστάντ, τους συναντούσε κανείς στην Ελβετία ή στον Μαυρίκιο για διακοπές. Ποτέ δεν βρίσκεις έναν πλούσιο όταν τον χρειάζεσαι, αυτό είναι κανόνας.
Τι θα έκανε στη δύσκολη συγκυρία της δεκαετίας 2010-20 ο μέγας ευεργέτης Γ. Αβέρωφ; Ξέρουμε τι έκανε σε ανάλογη περίπτωση γύρω στα 1870, όταν και τότε η χώρα αντιμετώπιζε μέγα οικονομικό πρόβλημα. Ο Αβέρωφ, λοιπόν, αφού πλούτισε όχι σαν εργολάβος δημοσίων έργων στην ημεδαπή, αλλά σαν σκληρά εργαζόμενος μετανάστης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, επέστρεψε στην πατρίδα του και άρχισε να μοιράζει. Πάρτε για ορφανοτροφεία και εκπαιδευτήρια, πάρτε για οικονομικές ενισχύσεις απόρων, πάρτε, πάρτε. Μαζί με τους συμπατριώτες του από το Μέτσοβο, Τοσίτσα και Στουρνάρη, έχτισαν το Μετσόβειο Πολυτεχνείο . Ο ίδιος πλήρωσε και για την ανέγερση της σχολής Ευελπίδων, αλλά και τη ναυπήγηση του θρυλικού θωρηκτού Αβέρωφ.
Παρόμοια είναι και η ιστορία των επίσης μεγάλων ευεργετών Ευάγγελου και Κωνσταντίνου Ζάππα. Τα λεφτά τους ήταν επίσης εισαγόμενα, από τη Ρουμανία, όπου εκεί είχαν μεταναστεύσει. Είχαν κάνει μεγάλη περιουσία, εργοστάσια, μύλους και ρευστό. Με δικά τους χρήματα, πήραν βαθιές ανάσες πολλά χωριά της Ηπείρου, χτίστηκαν σχολεία, δόθηκαν υποτροφίες και δωρεές σε πανεπιστήμια, αναμαρμαρώθηκε το Παναθηναϊκό Στάδιο και χτίστηκε το Ζάππειο Μέγαρο.
Τι έκαναν οι σημερινοί λεφτάδες. Θα σας πω μία ιστορία. Όταν τον πρώτο χρόνο της οικονομικής κρίσης ο τότε πρόεδρος των Ελλήνων εφοπλιστών πρότεινε στους συναδέλφους του να δώσουν από 30.000 ευρώ για την ελάφρυνση του δημοσίου χρέους, οι εφοπλιστές θεώρησαν αστείο το ποσό και επιφυλάχθηκαν να δράσουν μονομερώς. Και μην είδατε τον Παναή...
Διαβαστε ακομα:
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΑΝ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΠΟ ΤΑ... ΣΤΡΩΜΑΤΑ
