ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑΚΙΑ

Είμαστε γελοίοι. Όχι εμείς, για να ξέρουμε τι λέμε. Είμαστε οι αστείοι της Ευρώπης. Όχι εμείς, το ξεκαθαρίζω. Η κοινωνία μας είναι για πατσαβούρες. Η δική μας κοινωνία. Δεν φθάνω στο κράτος, άλλο κόλπο αυτό.

Σου μιλάω πολιτικά. Και σου λέω ότι δεν κρίνω το άτομο, εσένα, εμένα, τον άλλον, αλλά κάτι διαφορετικό, άσχετο με το άτομο, άσχετο με εσένα, εμένα, τον κάθε. Σου μιλάω για την κοινωνία μας.

Ναι, δεν είσαι εσύ, εγώ, ο άλλος, οι άλλοι που έχουν φτιάξει την κοινωνία μας. Την κοινωνία δεν την φτιάχνουν τα άτομα. Δεν είσαι εσύ, εγώ, οι άλλοι εκείνοι που αποφασίζουν πως θα παίζει μπάλλα η κοινωνία.

Οι μάζες δεν φτιάχνουν κοινωνία. Οι μάζες βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο με την κοινωνία, την πολιορκούν, θέλουν τη διάλυσή της. Η κοινωνία, όμως, αντέχει όταν υπηρετεί συμφέροντα οργανωμένα και παραδοσιακά που τα εκπροσωπούν οι κατέχοντες οικονομική εξουσία ή, οι ελπίζοντες αυτοδημιούργητοι να γίνουν κι αυτοί κατεστημένο.

Άρα; Εχθρός της κοινωνίας είναι ο λαός. Και υπερασπιστές της κοινωνίας αυτοί που πηδάνε τον λαό. Μάθημα, τέλος. Άλλο το άτομο, κονομημένο κι όχι, άλλο το σύνολο, οργανωμένο κι όχι, κι άλλο η κοινωνία, που μεγαλύτερος σύμμαχος της είναι το κράτος κι όχι ο λαός. Μιλάμε για διαφορετικά πράγματα.

Ξεκίνησα με τη φράση Είμαστε γελοίοι. Διαχρονικοί καραγκιόζηδες. Όχι εμείς, αλλά η κοινωνία μας. Τα ίδια και τα ίδια. Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Με ή, χωρίς κρίση. Μια ζωή τα ίδια. Τι πρέπει να γίνει; Η δική σου απάντηση, αν την πεις, είναι για φασίνα. Σου μιλάω μπετόν.

Διαβάστε ακόμα:

Πατριάρχες λαϊκιστές του κερατά!