ΜΕ ΤΟ ΑΤΟΥ ΟΤΙ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ

Ο παπάς νοιώθει ότι είναι υπεράνω τον νόμου. Όπως στο λέω. Ο κόσμος, δηλαδή, όλοι αυτοί που τους λένε πιστούς, εδώ και αιώνες του έχουν δώσει το δικαίωμα να θεωρεί ότι είναι κάτι άλλο, κάτι το ανώτερο, που δεν τον πιάνουν οι γήϊνοι νόμοι.

Παπάς είμαι, σου λέει. Αυτός που του φιλάνε το χέρι. Ο άνθρωπος του Θεού. Εξ ορισμού, λοιπόν, έχω μια ανωτερότητα, μια πολιτική ασυλία. Εδώ ένας πολιτικός θα συμπεριφερθεί απρεπώς, πιθανόν και να απειλήσει τον μπάτσο αν θέλει να κάνει σωστά τη δουλειά του.

«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;» θα πει ο βουλευτής, ο υπουργός, ο παρατρεχάμενος του κόμματος. «Σε μένα, ρε, τόλμησες να γράψεις κλήση; Θα σε μεταθέσω!».

Καμμία έκπληξη που ένας παπάς έκανε τσαμπουκά στην εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας. Όταν, μάλιστα, ο τροχονόμος ήταν μπατσίνα, μια γυναίκα ανθυπαστυνόμος. Σύμφωνα μ’ όσα έγιναν γνωστά ο ιερεύς είπε «γαϊδούρα» το όργανο, την χαστούκισε, εκείνη έχασε την ισορροπία της, κτύπησε στις πλαϊνές μπάρες κι ο άλλος, ο παπάς, την κοπάνησε.

Γίνεται, ρε; Γίνεται από άτομο που ευλογάει τον κόσμο, έχει την ικανότητα να του δείχνει το φως το αληθινό, τη δύναμη να συγχωρεί τον αμαρτωλό. Να βαπτίζει, να παντρεύει. Λίγα είναι αυτά;

Ο εν λόγω παπάς, εκτός από το μεροκάματο που έβγαζε διορισμένος στη Μονή Πετράκη, είναι και μοναστηριούχος! Έχει μοναστήρι. Όπως άλλος έχει ένα φούρνο, μια ταβέρνα, ένα βενζινάδικο.

Διαβάστε ακόμα:

Το ράσο κρύβει τον παιδεραστή