ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

Να το καταλάβω που κάποιος ιδιοκτήτης ελαιώνα δεν μαζεύει τον καρπό, τον πολύτιμο καρπό από τα δένδρα του κτήματος του. Δεν γουστάρει. Αδιαφορεί. Δεν βρίσκει εργατικά χέρια. Δεν τον συμφέρει.

Το ακαταλαβίστικο είναι να πεινάει ο άλλος και να αφήνει τις ελιές να πέφτουν από τα δένδρα της γειτονιάς. Του πεζοδρομίου. Μιας ξεχασμένης, μιας δημόσιας έκτασης.

Χιλιάδες ρίζες υπάρχουν στην Γλυφάδα. Μια πόλη γεμάτη ελαιόδενδρα. Τόνους λάδι βγάζει μια τέτοια παραγωγή. Γιατί, λοιπόν, να μη το κάνουμε, σκέφθηκε ο δήμαρχος. Και βάρεσε κάλεσμα. Να μαζέψουμε τις ελιές και να μοιράσουμε τζάμπα λάδι στους άπορους συμπολίτες.

Έγινε η δουλειά. Εθελοντές ανταποκρίθηκαν. Κι έτσι ηρέμησαν τα ελαιόδενδρα. Δεν το ήξερες; Η ελιά στεναχωριέται να κάνει ελιές και να πέφτουν στο χώμα. Δεν το θέλει αυτό. Φχαριστιέται μόνον όταν οι άνθρωποι παίρνουν από τα φύλλα τους τον περισσότερο βιταμινούχο καρπό της γης.

Διαβάστε ακόμα:

Φοιτητική επανάσταση για τα σκουπίδια