ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ο ΣΤΟΜΑΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Αυτό κι αν είναι είδηση. Το ερωτικό έγκλημα που δεν τιμωρούσαν οι Πατέρες της Εκκλησίας στα χρόνια του Βυζαντίου ήταν ο στοματικός έρωτας. Παρότι αποδοκίμαζαν έντονα τη μορφή αυτή της σωματικής ηδονής, ιδιαίτερα όταν τον ενεργό ρόλο είχε ο άντρας, εν τούτοις δεν είχαν προβλέψει κάποια τιμωρία.

Στα μαλακά έπεφταν και οι δράστες κληρικοί που τιμωρούνταν με πρόσκαιρο αφορισμό και όχι με καθαίρεση από το ιερατικό αξίωμα εάν δεν διέπρατταν το «τέλειον έγκλημα δια συνουσιασμού».

Τα γεννητικά όργανα κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας που έζησαν την περίοδο του Βυζαντίου, πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο για την εκπλήρωση της θεικής εντολής για παιδοποιία και πάντα εντός γάμου.

Η άλλη χρήση των οργάνων από τους συζύγους, αυτή που γίνεται για ηδονή και απόλαυση είναι θανάσιμη αμαρτία. Για το λόγο αυτό απαγορεύθηκε το πρωκτικό σεξ. Η ενέργεια αυτή του άντρα προς τη γυναίκα χαρακτηρίστηκε γυναικεία αρρενομανία» και υπαγόταν στην ευρύτερη έννοια των παρά φύσιν αμαρτημάτων.

Στο σύζυγο, αλλά και στη σύζυγο επιβαλλόταν ποινή που έφτανε τα 15 χρόνια αφορισμού. Παρόμοια ποινή επιβαλλόταν και στον άντρα για πρωκτικό σεξ με ξένη γυναίκα. Η συνηθέστερη ποινή, όμως ήταν 8ετής αφορισμός, ξηροφαγία μετά την 9η και 200 γονυκλισίες καθημερινά.

Ο σοδομισμός ήταν το ίδιο κολάσιμος με την ομοφυλοφιλία ανεξάρτητα αν γινόταν από άτομα του ίδιου φύλου ή μεταξύ ετεροφύλων και γι αυτό επέσυρε την ίδια ποινή του 15ετούς αφορισμού αφού και οι δύο αμαρτίες διαπράττονταν παρά φύσιν.

Διαβάστε ακόμα:

Το πορτραίτο της εύκολης γκόμενας