Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΙΚΗΣΕ ΞΑΝΑ, «ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ»...

Άσε τι λένε. Ότι η δημοκρατία δεν θα λυγίσει από την τρομοκρατία. Αυτοί που τα λένε είναι οι γνωστοί, οι λογάδες. Κάνουν τη δουλειά τους, να λένε.

Να σου πω εγώ τι λέω όταν πλέον πλησιάζω ένα αεροδρόμιο για να ταξιδεύσω. Είναι έντονη η αίσθησή μου ότι ρισκάρω, να πέσω στην περίπτωση. Δικαιολογημένα, θαρρώ, όταν τα τελευταία 20-30 χρόνια το αεροδρόμιο και το αεροπλάνο στους ουρανούς είναι στόχος αυτών που χαρακτηρίζονται τρομοκράτες.

Για ποια «νίκη» κάνουν λόγο κάθε φορά που σκάει μία «τρομοκρατική» επίθεση. Ότι η δημοκρατία θα βγει πιο ισχυρή, και όπως είπε ο φίλος μας ο Ερντογάν χρειάζεται όλοι μαζί να συνεργαστούμε για να αντιμετωπίσουμε την απειλή. Λόγια.

Η τρομοκρατία ΔΕΝ πολεμιέται. Με τίποτα. Όταν ο άλλος έχει αποφασίσει να σκοτωθεί μετά από σένα, μία στις εκατό να γλυτώσεις. Τι έγινε στο αεροδρόμιο Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης; Σαν κανονικοί επιβάτες έφθασαν με ταξί και τις... αποσκευτές τους οι τρεις καμικάζε. Ζωσμένοι με εκρηκτικούς μηχανισμούς στο κορμί τους κι ένα καλάσνικωφ στην τσάντα για να «πάρουν» μαζί τους όσους περισσότερους προλάβουν.

Πώς, λοιπόν, να τον αντιμετωπίσεις έναν ορκισμένο μελλοθάνατο που έχει αποφασίσει για τα ιδανικά του, για τη θρησκεία του, για να τιμωρήσει, να εκδικηθεί. Προκαλεί τον πανικό κι αρχίζει να θερίζει ανύποπτους στα τυφλά. Όποιον πάρει ο χάρος, όποιον γαζώσουν.

Αυτό θέλανε οι τρεις τρομοκράτες κι αυτοί που τους έβαλαν. Να σκοτώσουν. Και τα κατάφεραν. Οι άλλοι, οι «νικητές», κερδίζουν στα λόγια.

Διαβάστε ακόμα:

Η θρυλική μπούκα κομάντος στο Εντέμπε