ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΣ ΚΛΕΦΤΗΣ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ

 

Αληθινή ιστορία. Καλοντυμένος και γλυκότροπος κύριος κτυπάει την εξώπορτα μονοκατοικίας στο Καβούρι. “Παρακαλώ...” ρωτάει από το θυροτηλέφωνο η Φιλιπινέζα. “Τον κύριο Εργοστασιάδη, είναι ανάγκη να τον συναντήσω...”. Μετά από ενάμισυ λεπτό εμφανίζεται ο ιδιοκτήτης της βίλας. “Ο ίδιος είμαι, παρακαλώ περάστε...”.

-Λυπάμαι για την ενόχληση, κύριε Επιχειρηματίδη, δεν θα ήθελα να σας ανησυχήσω, αλλά δυστυχώς, και λυπάμαι γι' αυτό, το ζήτημα είναι επείγον και απαραίτητον...”.

Εντυπωσιάστηκε ο κύριος Βιομηχάνογλου από την αξιοπρεπέστατη παρουσία του άγνωστου επισκέπτη. “Περί τίνος πρόκειται, κύριε...., αλήθεια, δεν μου συστηθήκατε”.

- Είμαι ο κλέφτης της γειτονιάς σας.

“Αστειεύεστε, βέβαια ...”.

- Με παρεξηγήσατε! Σοβαρά σας μιλάω, όπως σας είπα είμαι ο κλέφτης όχι ακριβώς της γειτονιάς σας, εργάζομαι στον τομέα της ευρύτερης περιοχής...

“Σε ποιον... τομέα είπατε;”.

- Μόλις σας το ανέφερα, κύριε Πακετόπουλε. Είμαι κλέφτης, αυτός είναι ο επαγγελματικός μου τομέας. Θα ήθελα, λοιπόν, να μου πείτε πότε σας βολεύει να μου δώσετε τα κλειδιά του σπιτιού σας. Μην αναγκαστώ να παραβιάσω κάποια πόρτα, ένα παράθυρο...

“Μα, τι λέτε!...” συνέρχεται κάπως από την έκπληξη ο κύριος Πλουσίου, αφού για κάποια δευτερόλεπτα είχε μείνει με το στόμα ανοικτό.

- Νομίζω ότι θα συμφωνήσετε, κύριε Χρηματόπουλε, ότι είναι καλύτερο και για τους δυο μας όταν μπουκάρω στην οικία σας, κι εσείς να μην ενοχληθείτε κι εγώ να κάνω τη δουλειά μου πιο άνετα... Πείτε μου, παρακαλώ, ποια ημέρα θα απουσιάσετε από το σπίτι, και σε ποιό σημείο θα ''κρύψετε'' τα κλειδιά. Να μη χρειαστεί να μπω με τη βία και προκαλέσω ζημιά.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία. Επαγγελματίας κλέφτης είναι, αδειάζει σπίτια, και απ' αυτή τη σκληρή εργασία ζει. Έντιμος, όμως. Αφού θα εισβάλει που θα εισβάλει στο σπίτι μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, ζητάει τα κλειδιά να μπει σαν κύριος και να φύγει σαν κύριος. Κι όταν ολοκληρώσει την εργασία του, αφήνει τα κλειδιά κάτω από το χαλάκι της πόρτας.

Προτιμώ αυτόν τον κλέφτη, που μου συστήνεται σαν τέτοιος που είναι, που ξέρω πότε θα με “επισκεφθεί” και τι θα μου βουτήξει. Παρά τον ανέντιμο κλέφτη, τον κακοποιό που παριστάνει τον αξιοπρεπή λειτουργό και τον πληρώνω για να μου φυλάει το σπίτι κι αυτός αντί να κάνει τη δουλειά του γίνεται ο ίδιος κλέφτης.
Πληρώνω τα κόμματα και τους πολιτικούς για να διαχειρίζονται τα οικονομικά του δημοσίου ταμείου, κι αυτοί και με χρεοκοπούν και με κλέβουν, με τις μίζες, τις δωροδοκίες, τις αρπακτές.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΟΙΟ ΤΟ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟ ΔΟΣΙΜΟ, ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ Η ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ