ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΟΣΜΑΚΗΣ ΞΥΠΝΗΣΕ, ΔΕΝ ΜΑΣΑΕΙ ΧΟΡΤΟ...

Θα μας καταργήσουν και την Ανάσταση του Χριστού. Φως λαμπάδα πασχαλιάτικη ότι προς τα εκεί την πάνε τη δουλειά. Το πρώτο βήμα έγινε κιόλας όταν δημοσίως και επισήμως αποσύρουν την κατηγορία της προδοσίας του Ιησού από τον Ιούδα. Στη συνέχεια θα μας πουν ότι ήταν παραμύθι φούρναρης η Σταύρωση, για την οποία κάθε τόσο σκάει στην πιάτσα και μία αρχαιολογικοεπιστημονικοϊστορική αμφισβήτηση.

Ότι όσο το ψάχνουμε, λένε κάποιοι περίεργοι, δεν φαίνεται να έγινε κάποια σταύρωση, δηλαδή κάτι έγινε, όμως όχι έτσι ακριβώς. Πριν από χίλια χρόνια ένας φούφουτος υποστήριξε ότι ήταν δεμένος με σχοινιά, δεν τον κάρφωσαν, στη συνέχεια άλλος μας είπε ότι ο ίδιος ήθελε να τον ανεβάσουν πεθαμένο στο κατάρτι. Αντιληπτό πως όσο συζητιέται όλο και θα μπερδεύεται το έργο από τις πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις.

Το τελικό κτύπημα θα δοθεί με την Ανάσταση. Θα τη βγάλουν σκάρτη. Μαϊμού. Ποια Ανάσταση, θα μας πουν μία ωραία πρωϊα. Ένα παραμυθάκι ήταν για να εξυπηρετηθεί επικοινωνιακά το Θεϊκό Σχέδιο, το οποίο απευθυνόταν σε μαμελούκους, σε ημιάγριους, πνευματικά καθυστερημένους, για να τους προσελκύσει στο μεγαλείο του δόγματος.

Έτσι είναι. Αγράμματος και αστοιχείωτος ήταν τότε ο κοσμάκης και αδυνατούσε να δει την αλήθεια, να ξεφύγει από την ειδωλολατρία και να συναντήσει τη χριστιανική πίστη. Ήταν, λοιπόν, απαραίτητο να στηθεί ένα θαύμα, η Ανάσταση, η οποία εδώ και 2.000 χρόνια αποτελεί τον απόλυτο θεμέλιο λίθο επάνω στον οποίον στηρίζεται ο χριστιανισμός. Σύμφωνοι, ο Ιησούς έκανε θαύματα, όμως με την Ανάσταση σκόραρε, έγραψε τη μέγιστη επιτυχία.

Σήμερα ο κόσμος εκπολιτίστηκε, εκχριστιανίστηκε, δεν είναι άπιστος όπως την εποχή της Βίβλου, γι’ αυτό δεν έχει ανάγκη από τα παραμυθάκια της θρησκείας για να ξεχωρίσει την αλήθεια από την απάτη. Που σημαίνει, τότε, ότι έχουμε κανονικό θαύμα, δεν πουλάμε σότο στον λαό. Έχει ξυπνήσει ο λαός. Και επειδή έχει καθαρίσει τις τσίμπλες από τα μάτια με τη δύναμη της αληθούς πίστεως, γι’ αυτό δεν έχει ανάγκη πλέον από το μπαλαμούτι των ιερών ευαγγελίων.

Προδότης ο Ιούδας, μας είχαν γράψει οι ευαγγελιστές. Όχι, κύριοι. Δεν ήταν προδότης ο Ιούδας. Δεν κάρφωσε στην ασφάλεια των Ρωμαίων τον Χριστό. Πράγματι, Τον «έδωσε» στις δυνάμεις του κατακτητή, όμως κατ’ εντολήν του ίδιου του Κυρίου. Αυτό είναι το νέο σενάριο. Δηλαδή; «Τι μου ζητάς να πράξω, δάσκαλε; Γιατί εγώ να πιω τούτο το πικρόν ποτήριον; Να σε ασπαστώ μου προτείνεις και αυτό το φιλί να’ ναι το συνθηματικό της προδοσίας μου. Σε ικετεύω, μην επιμένεις. Όχι, όχι. Τζήσας Κράιστ, μη μου το ζητάς, θα ‘μαι κολασμένος στην αιωνιότητα».

Αυτά μας λένε σήμερα. Ότι ο Ιούδας, ο πιο μορφωμένος, αυτή η σούπερ ψυχάρα των Αποστόλων και ο πιο μυημένος της παρέας, τελικά δεν ήταν ρουφιάνος αλλά υποχρεώθηκε να υποκριθεί τον χαφιέ στην Αντιτρομακρατική του Καίσαρα για να υπηρετήσει την αναγκαιότητα του Θεϊκού Σχεδίου.

Διαβάστε ακόμα:

ΚΑΠΟΤΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟ...