ΤΑ ΧΑΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΑΝΙΑ

Όχι μόνον ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Βασίλης Τσιτσάνης, τα δύο Νομπέλ της Ρεμπετοσύνης. Όλοι σχεδόν οι αξιοπρεπείς λαϊκοί συνθέτες έγραψαν και ένα και δύο και περισσότερα τραγούδια. Για τα βαπόρια από την Περσία, τους τεκέδες και ναργιλέδες, τα χαρμάνια και τ’ αλάνια, τη μαστούρα, το λουλά, το μαυράκι, τη φούμα. Μιλάμε ότι το χασίσι είναι πάντα εθνική υπόθεση. Και, σου λένε, είδηση - κεραυνός, μπάτσοι πουλάνε ναρκωτικά. Η ασχετοσύνη.

Δεν είναι στημένος όταν μπαίνει στο Σώμα ο μπάτσος. Υπό σημείωσιν τούτο. Γίνεται επίορκος και αξιόποινος μ’ αυτά που βλέπει, που βιώνει. Όπως ο ανυποψίατος πριν χρόνια διαιτητής στο ποδόσφαιρο. Δεν πάει στη σχολή διαιτησίας για να κάνει αρπακτές. Γιατί βρώμισε στην πιάτσα ότι στη μπάλα κυκλοφορεί ασημάδευτο χρήμα και οι πρόεδροι πληρώνουν τα πέναλτυ και τα ανύπαρκτα οφσάιντ.

Στη μπατσία. Από τη μια η υπηρεσία δεν έχει απαιτήσεις από το όργανο, ούτε και τον θέλει αληθινό αστυνομικό. Ελλάδα είναι εδώ, αυτό που λέγεται κράτος αδιαφορεί να πατάξει την εγκληματικότητα.

Και από την άλλη, είναι πιο εύκολο για τον μπάτσο να συνεργαστεί με τους ναρκοβαρώνους απ’ όσο να βουτήξει τη μίζα ο υπουργός Αμύνης.

Το ναρκωτικό, γενικά οι ουσίες, πήραν τα επάνω τους απο τις αρχές της δεκαετίας του '80. Κόλαση. Και, τελικά, η εφημερίδα του τοίχου, «Οι Μπάτσοι Πουλάνε την Ηρωίνη», αποτυπώνει... δημοσιογραφική αλήθεια. Με μεγαλύτερη αμεσότητα από τα συμβατικά μήντια για το… τακίμιασμα διωκτών και διωκομένων.

Διαβάστε ακόμα:

ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΑΛΚΟΟΛΙΚΩΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΖΑΚ