ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΛΕΣ ΤΟ «Σ’ ΑΓΑΠΩ»...

Άλλος το λέει εύκολα το «Σ΄ αγαπώ». Όπως άλλος το λέει χωρίς να το εννοεί. Για κάποιους, γυναίκες κι άνδρες, έχει μία μοναδικότητα η στιγμή που θα ακούσουν το «Σ’ αγαπώ». Έχει την ίδια βαρύτητα με την πρόταση γάμου. Μοιάζει να λέει ο άλλος «Θέλω να με παντρευτείς».

Εξαρτάται και πώς το λέει κάποιος το «Σ’ αγαπώ». Ακόμα κι αν το νοιώθει, αν το πιστεύει. Και συνειδητοποιημένα βγάζει από τα χείλη του το «Σ’ αγαπώ». Δεν έχει αξία το «Σ’ αγαπώ» όταν το πει αδιάφορα. Συμβατικά. Καθημερινά. Σα να προτείνει στο πρόσωπο «Πάμε για καφέ…».

Το ίδιο, δεν συγκινεί, δεν γεμίζει το «Σ’ αγαπώ» αν βγει αυθόρμητα στη συνουσία, τη στιγμή του οργασμού. Πόση αλήθεια να έχει το «Σ’ αγαπώ» πάνω στην υπέρτατη ηδονή;
Υπάρχουν και φράσεις που μένουν χαραγμένες, αξέχαστες σε κάποιον, χωρίς απαραίτητα ο άλλος να αναφέρεται στην αγάπη. Χωρίς καν να αναφέρει «Σ’ αγαπώ». Να πει π.χ. «Σε θέλω…». «Σε σκέπτομαι συνέχεια…» «Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εσένα». Πολύ πιο δυνατές κουβέντες, αν λεχθούν με ειλικρίνεια, με πάθος, με πυρετό.

Διαβάστε ακόμα:

ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΡΝΑΝ Η ΜΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ