ΚΑΠΑΡΩΣΤΕ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ!
22/02/2019
•
Άτομα σαν τον Αλβανό Αλκέτ Ριζάι είναι ικανοί για όλα. Αυτό που δεν περιμένεις, αυτό που αποκλείεται και να σκεφτεί άλλος κακοποιός, ο εν λόγω θα το τολμήσει και θα στη φέρει. Επειδή τέτοια άτομα στο βάθος της ψυχής τους γνωρίζουν ότι η ζωή τους, η δική τους ζωή, δεν τους ανήκει. Και την παίζουν στην κόψη του ξυραφιού, στο ένα τα εκατό. Στο ένα τοις χιλίοις. Γεννημένοι κακοποιοί είναι και κυκλοφορούν με ημερομηνία λήξεως. Το ξέρουν ότι δεν θα έχουν καλό τέλος. Είναι δημόσιος κίνδυνος. Είναι εγκληματίες. Θέλουν, δεν θέλουν θα κάνουν κακό.
Το 1974 γεννήθηκε στην Αλβανία ο Αλκέτ Ριζάι και στα 16 του ήρθε στην Ελλάδα. Αμέσως έμπλεξε στον υπόκοσμο και στις βαρειές μπίζνες, ναρκωτικά, δολοφονίες. Αυτό ζητούσε η φύση του. Τον Ιούνιο του 2006 έγινε φίρμα με την κινηματογραφική απόδραση του με ελικόπτερο(!!!) από τις φυλακές Κορυδαλλού. Το ΄σκασε μαζί με τον Βασίλη Παλαιoκώστα, τον Νο 2 Παλαιοκώστα, αδελφό του κορυφαίου ίσως των κορυφαίων στην πινακοθήκη της παρανομίας. Απορώ πώς ο Μάρτιν Σκορτσέζε δεν έκανε ταινία τη ζωή του άπιαστου για δεκαετίες “ηρωϊκού” Παλαιοκώστα, με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο.
Διόμισυ μήνες μετά την απόδραση του ο Ριζάι σκοτώνει δύο στο Περιστέρι, λέγεται με εντολή του μακαρίτη αρχιμαφιόζου Στεφανάκου. Τον ξαναπιάνουν και πάλι την κοπανάει. Δεν γίνεται να κάτσει πίσω από το κάγκελο το θηρίο. Τελικά, σα σήμερα 22 Φεβρουαρίου, το 2009, τον ξανατσακώνουν με το κορίτσι του, την ''Σούλα του Ριζάι''. Αμετανόητος πάντα. ''Θα ξαναβγώ, οι Έλληνες μου έχουν πάρει τα πιο όμορφα χρόνια μου... '' είπε.
Έφαγε δις ισόβια και στο δικαστήριο βλαστήμησε εισαγγελέα και δικαστές ''Άντε γαμ..τε!''. Στη φυλακή μαχαίρωσε κρατούμενο. Μια σελίδα είναι αυτή από το χοντρό βιβλίο της περιπετειώδους ζωής του Αλκέτα.
Το κράτος τι κάνει με άτομο σαν τον Ριζάι; Δεν καθάρισε η μπουγάδα μόνο γιατί κατάφερε να τον χώσει φυλακή. Σε κάποιες άλλες χώρες το διαχειρίζονται διαφορετικά το έργο. Στο φινάλε και στο κλουβί μέσα να τον κρατάς, ως κοινωνία μ΄ αυτόν δεν θα βρεις την ησυχία σου. Σημειώνω πως φυλακισμένος ο Αλβανός έφερε βόλτα έξι ομήρους και ζητούσε να τον αφήσουν ελεύθερο, διαφορετικά θα ανατιναζότανε με τους αιχμαλώτους του, διότι δήθεν είχε εκρηκτικό μηχανισμό.
Σ΄ αυτή τη φάση ο Ριζάι δεν τα κατάφερε. Λύθηκε το πρόβλημα; Αδύνατον να μην επιχειρήσει να την κοπανήσει. Και το ξέρουν, ακόμα και τώρα που τον βάλανε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Τι κάνεις, λοιπόν; Λέω πως δουλεύουν παρόμοια περίπτωση στις ''σκληρές'' χώρες. Δυο οι δύο επιλογές. Η μία συνηθίζεται από την εποχή του Σολομώντα, βάζουν κάποιον και τον καθαρίζει μέσα στη φυλακή και γλυτώνουν μια και καλή. Τον σφάζει άλλος δολοφόνος που γίνεται όργανό της των κρατικών μυστικών υπηρεσιών. Η δεύτερη επιλογή, και η προτιμώτερη, είναι να τον στρατολογηθεί ο στόχος. Τύποι σαν τον Ριζάι είναι χρήσιμοι. Για επικίνδυνες αποστολές. Είναι στο αίμα τους.
Δεν κουμαντάρεται ένας Αλκέτ Ριζάι. Ένας Σορίν Ματέι. Ένας Κώστας Πάσσαρης. Δολοφόνοι αδίστακτοι. Χαρισματικοί. Ακριβώς. Με προσόντα που δεν θα τα βρεις στον αντίπαλο τους, ακόμα και στον πιο εκπαιδευμένο αστυνομικό.
Η γάτα στην αυλή είναι πάντα κυνηγός, δεν πέθανε στο κύτταρο της ο κυνηγός, παρ' ό,τι έγινε οικόσιτη. Αυτοσυγκεντρώνεται, αποκτά επαφή με κάθε ίνα του κορμιού της, πριν επιτεθεί. Όπως ο τερματοφύλακας τη στιγμή του πέναλτυ επιστρατεύει πνευματικά τη σκέψη του για να αντιδράσει όσο γίνεται αποτελεσματικά. Μικρότερη η προσοχή του εκτελεστή, επειδή έχει μεγαλύτερες πιθανότητες με το πέναλτυ να πετύχει το γκολ, σε σύγκριση με τον γκολκήπερ να το αποκρούσει.
Τι αναθέτεις στον Αλκέτ Ριζάι; Το πόλο του πορτιέρο ή, του σουτέρ στο πέναλτυ; Και τα δύο! Κατάλληλος, επαρκής είναι και να κτυπήσει μόνον, και να ξεφύγει μετά.
Το αξιοπρεπές κράτος δεν επιτρέπεται να νταραβεριστεί με ψυχρό, με αμείλικτο κακοποιό. Τον στρατολογεί πρώην στρατιωτικός, πρώην αστυνομικός,με καθήκοντα “ομαδάρχη” στις μυστικές υπηρεσίες, ο οποίος πληρώνεται από τα μυστικά κονδύλια. Ο ομαδάρχης πιθανόν να είναι πρώην αστέρι της παρανομίας, το οποίο υποτίθεται έχει αποσυρθεί.
Το πλάνο. τον “σκοτώσουν” τον στόχο, γίνεται η... κηδεία, στα χαρτιά, και το κάθαρμα υπάρχει μόνον υπόλογος στον ”ομαδάρχη” του. Για να αναλαμβάνει ο ''πεθαμένος'' αποστολές κρατικές, παρακρατικές. Εντός και εκτός χώρας.
Διαβάστε ακόμα: