Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΦΥΛΗ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ...

Δεν είναι οικονομικά τα προβλήματα. Είναι προπάντων βιολογικά. Ο άνθρωπος είναι λάθος φτιαγμένος. Το σωστό το βλέπει ποιο είναι, ακόμα και τα μωρά το ξέρουν. Δεν το ΘΕΛΕΙ όμως. Και εκεί βρίσκεται όλο το θέμα. Θέλει το στραβό, το εξόφθαλμο, κραχτά ολέθριο, κι ας τα πάρη όλα ο διάβολος. Γιατί; Διότι απλούστατα, ρούλη, ΑΥΤΟΣ τα διεκδικεί. Ο διάβολος είναι παντού, το Θεο δεν τον είδε ποτέ κανένας. Εξήγηση ποιητική και εντιεπιστημονική, συμφωνοι. Μεσσαιωνική. Φρανσουά Βιγιόν.

Οι «επιστημονικές» εξηγήσεις, όμως, είναι ακόμα ατελέστερες. Διότι το ΜΕΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑ δεν απαντήθηκε ποτέ. Δεν ξέρω αν ετέθη καν. Και το μέγα ερώτημα είναι φυσικά, το εξής. Η ολοφάνερη προτίμηση του ανθρώπου για το ολέθριο, το οποίο εμφανίζει ως το ΜΟΝΟ σωστό, είναι σφάλμα δικό του ή μέρος του δομικού υλικού, από το οποίο φτιάχτηκε, από μια δύναμη έξω από αυτόν; Οπότε, βράσε ρύζι!...

Αν θελήσουμε κάπως να το στενέψουμε και να το εξειδικεύσουμε, δεν χρειάζεται η επιστήμη για να μας φανερώση ότι ο κόσμος κάμποσα χρόνια τώρα κουμαντάρεται από ό,τι πιο ακατάλληλο και νοσηρό έχει να επιδείξει το ανθρώπινο είδος. Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τον πλούτο του πλανήτη και των κατοίκων του είναι εξ αντικειμένου ΑΔΥΝΑΤΟΝ να κάνουν ορθολογικές επιλογές, δηλαδή να προτάξουν ό,τι είναι καλό για τη φύση και για τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων. Υπάρχουν ΜΟΝΟ για να υπηρετούν τα συμφέροντα εκείνων, που τους προσέλαβαν. Συμφέροντα πολύπλοκα, που απαιτούν ειδικές γνώσεις, απρόσιτες στο πολύ κοινό. (Ένα φαινόμενο, που σταθερά μου προκαλεί κλαυσίγελο, είναι όταν ακούω διάφορες γάτες της καθ’ ημάς ρωμέικης πιάτσας να «αναλύουν» τι συμβαίνει. Οι περισσότερες από την πολλή γατιά έχουν χάσει και τα σώβρακά τους. Οι υπόλοιπες, θα τα χάσουν…). Συμφέροντα με ένα αμετακίνητο κεντρικό κοινό στόχο. Το απόλυτο ΚΕΡΔΟΣ. Μέσω του οποίου υποτίθεται πως λύνονται ή θα λυθούν ΚΑΙ τα προβλήματα εκείνων, που ΔΕΝ το πραγματοποιούν, που δεν μετέχουν στη διαδικασία ή μετέχουν αλλά χάνουν.

Οι τεχνοκράτες που αναλαμβάνουν την επίτευξη του στόχου είναι μια οιονεί «εθνότητα» εν μέσω των κατοίκων του πλανήτη. Έχουν σαφή κοινά χαρακτηριστικά. Είναι εν μέρει ρομποτάκια, που τα κουμπάκια τους τα ξέρουν μόνο τα αφεντικά τους. Το πιο μεγάλο από αυτά είναι η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ μπροστά στην οποία δεν μπορεί να σταθή κανένα ανθρώπινο αγαθό.

Τα ανθρωπάκια αυτά είναι απολύτως αδίστακτα, στυγνά, αλαζονικά και απίστευτα χυδαία. Με τη ΣΤΟΛΗ τους, πιο σταθερά αναγνωρίσιμη και αμετάβλητη ακόμα κι από του Λονδρέζου αστυφύλακα, το ομοιόμορφο ύφος, κινήσεις, χειρονομίες, οι μισοί αυτοί άνθρωποι, κουστουμαρισμένοι και σενιαρισμένοι, αποπνέουν φρεσκάδα, δύναμη, εξουσία, ακριβά αρώματα και πτωμαϊνη.

Είναι χειρότερη, η πιο απάνθρωπη, η πιο κακοηθής από όλες τις «φυλές» της Γης. Κι όμως αποφασίζει για τη μοίρα των άλλων. Εκείνη επέλεξε τον εαυτό της; Φυσικά όχι. Εκτελεστικά όργανα είναι, μίσθαρνα και άβουλα, που αντλούν την τεράστια αυταρέσκειά τους από τον αλαζονικό τρόπο που αντιλαμβάνονται την «αποστολή τους». Η ύπαρξή τους μας διαφωτίζει πάνω σε κάτι ζωτικό. Είναι μέγας ο κίνδυνος όταν μια «κατώτερη φυλή» αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως «ανώτερη φυλή» επειδή προτάσσονται κριτήρια λανθασμένα και νοσηρά.

Οι μανατζερο-γιάπηδες επιλέγονται από την παγκόσμια εξουσία με κύρια προσόντα τους τα… ελαττώματά τους. Από τα οποία το πιο αποκρουστικό, η αχανής αστοργία για το συνάνθρωπό τους, για τον πλανήτη και για τη ζωή, είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο αμείβονται σε ένα λεπτό με όσα παίρνει ο οικοδόμος Μητσάρας σε ένα χρόνο. Κύριο όπλο τους η ικανότητα να ψεύδονται πειστικά, να παραπλανούν, να εξαπατούν.

Τα οντάρια αυτά έχουν το εξής καθοριστικό γνώρισμα. Πιστεύουν με πίστη Ζηλωτή σε κάποιες θανάσιμες πλάνες. Όπως για παράδειγμα:

Ότι οι άλλοι άνθρωποι αδυνατούν γονιδιακά να μάθουν τα όσα ξέρουν αυτοί. Ότι δηλαδή η θέση τους δεν είναι προϊόν ΤΥΧΗΣ, όπως είναι η αλήθεια αλλά κάποιας ΑΞΙΑΣ, σχεδόν μεταφυσικής, την οποία τους χαρίζει ο Θεός, ο Γιαχβέ κ.λ.π. Δεν θέλουν ούτε να σκέφτωνται πόσοι Αϊνστάιν χαθήκανε στις ζούγκλες αυτού του πλανήτη, χωρίς ποτέ να καταφέρουν να ξεφύγουν.

Ότι όσοι, αυταπόδεικτα ΑΝΩΤΕΡΟΙ από αυτούς άνθρωποι δεν θέλουν ή δεν αντέχουν να ζήσουν σε ένα καθεστώς διαρκούς πολέμου με το συνάνθρωπό τους, με επιδίωξη να του στερήσουν άμεσα ή έμμεσα τη ζωή ή τις όποιες πιθανότητες ευτυχίας, είναι ανίκανοι, αδύναμοι, δειλοί και άλλα τέτοια κόλπα.

Ότι η αναλογία 1/1.000.000.000.000 σε πλούτο μεταξύ ανθρώπων είναι πράγμα δίκαιο και φυσικό και προσφιλές στο Θεό. Συνεπώς, είναι βλακώδης και καταδικαστέα, ίσως ακόμα και ΑΝΗΘΙΚΗ, κάθε επένδυση που αποσκοπεί στο να ζήσουν όλοι οι άνθρωποι κάτω από στοιχειωδώς υποφερτές συνθήκες.

Ότι κάθε επένδυση για το περιβάλλον, τον πλανήτη, τη φύση, είναι η αποθέωση της ανοησίας, του αντιρεαλισμού, της αναποφασιστικότητας, της ανευθυνότητας και όλων των λέξεων που εκφράζουν τα αντίθετα των λέξεων, που χρησιμοποιούν οι ΗΓΕΤΕΣ για να σε πείθουν ότι καλώς ηγούνται κι εσύ καλώς υποφέρεις.

Ότι τα οπλικά συστήματα υπάρχουν μόνο για να σκοτώσουν τους Κακούς. Ποτέ τους Καλούς! Τα δε πυρηνικά φτιάχνονται για να μην χρησιμοποιηθούν!

Φτάνει ως εδώ για σήμερα. Μου τελείωσε το χαρτί. Έχουμε ακόμα πολλά να πούμε γι’ αυτά τα ερπετά, μάγκες…