ΚΑΙ ΝΑ ΑΘΩΩΘΕΙ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ…

Η γυναίκα βγαίνει για ποτό (φώτο) και κακοποιείται σεξουαλικά, με συνέπεια πιθανόν να παρουσιάσει προβλήματα στη ψυχοσύνθεση της. Επόμενο. Οποιοσδήποτε δεχθεί οποιαδήποτε επίθεση κλονίζεται ψυχικά και σε κάποιο βαθμό προκαλείται τραύμα που δεν αποκλείεται να το κουβαλάει σ’ όλη του τη ζωή. Η βία είναι βία και δεν περνάει ξώφαλτσα.

Θυμάμαι ένα ξαδελφάκι, ένδεκα χρονών ήταν, όταν βρέθηκε σε χαζοκαυγά με παιδιά από άλλο σχολείο. Ένας του τράκαρε μια μπουνιά στο μάτι, και το ξαδελφάκι σηκώθηκε κι έφυγε για να μην φάει περισσότερο ξύλο. Ε, χρειάστηκαν είκοσι για να το ξεπεράσει. Τι ακριβώς; Το ότι κιότεψε, και δεν έδωσε κι αυτός ένα τράκο σ’ εκείνον που τον τραυμάτισε. Το ‘φερε βαρέως ότι το ‘βαλε στα πόδια.

Victim blaming. Έτσι το λένε, την ενοχοποίηση των θυμάτων σεξουαλικής βίας. Ένας ή και περισσότεροι από έναν άνδρα, την πέφτουν σε γυναίκα και της δείχνουν τη ξεφτύλα του αντρισμού τους. Τραυματική η εμπειρία για το θύμα.

Το νόμισμα έχει και την τούμπα πλευρά. Κατηγορείται άδικα άνδρας για βιαστής. Βαρύ κι ασήκωτο πράμα αν είναι αθώος. Φτάνει να τον σκοτώσει ψυχολογικά η αστήρικτη ή στημένη κατηγορία. Και να αθωωθεί στο δικαστήριο η ζημιά έγινε. Πάντα θα παίζουν οι υποψίες ότι την έκανε τη βρωμοδουλειά, αλλά καθάρισε διότι έχει φράγκα, καλό δικηγόρο, έπιασε τον δικαστή, δωροδόκησε βασικό μάρτυρα.

Η ρετσινιά μένει. Τον ρωτάς αν είναι σε θέση να σηκώσει στη ζωή του το γολγοθά, μια κατασκευασμένη κατηγορία, που σαν άνδρα δεν τον εκφράζει;

Διαβαστε ακομα:

ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ