ΠΟΙΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ; ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ ΤΟ ΑΙΔΟΙΟ!

Έχει ποδόσφαιρο απόψε και η ανόητη η γυναίκα βρίσκεται ήδη έξω από τη μεγάλη περιοχή της νεύρωσης. Επειδή ο άνδρας της είναι τρελαμένος με την ομαδάρα του. Επειδή εκείνη θαρρεί πως για τον σύζυγο υπάρχει μονάχα το γήπεδο.

Βρε, ανόητη, σε ρωταω, τον άνδρα σου τον αγαπάς. Τον θέλεις ακόμα για σύζυγο, ξαναρωτάω. Αν ναι, γιατί του την σπας; Άστονα να κάνει την κεφάρα του, είτε μπάλα είναι αυτή, είτε ό,τι άλλο. Και μην ανησυχείς για τίποτα, μη μανουριάζεις, ηλίθια, όταν εσύ διαθέτεις το μέγιστο όπλο της αιωνιότητας. Το αιδοίο.

Δεν υπάρχει στους αιώνες χαμένη γυναίκα, αν στη σχέση της με τον άνδρα βάζει πρώτο το μονάκριβο της. Τον έχεις σίγουρο, στο τσεπάκι σου μέσα τον άνδρα, άστονα, λοιπόν, να αισθάνεται αυτός νικητής ο μαλάκας. Ότι σ' όλα περνάει εκείνο που θέλει αυτός. Αυτό είναι το απόσταγμα σοφίας από καταβολής.

Ακόμα και η άσχημη γυναίκα, όχι απαραίτητα η γκόμενα περιωπής, όταν αληθινά αγαπάει τον άνδρα της, όταν πραγματικά ενδιαφέρεται για το γάμο της, τότε “χρησιμοποιεί” με την καλή έννοια, τότε “εμπορεύεται” αυτό που βρίσκεται εκεί που ενώνονται τα πόδια της. Μ' αυτό το όπλο, το ανίκητο, μ' αυτό το “βοτάνι”, θα τον κρατά δικό της με το πιο ασφαλή τρόπο.

Άστονα, κυρά μου, τώρα που έχει ανάψει η δουλειά στο πρωτάθλημα, στην Ευρώπη, να δει τη μπάλα του. Δεν τρέχει τίποτα, σε διαβεβαιώ. Εσύ αυτό που θα κάνεις είναι να τον καλέσεις, αφού θα τελειώσει το ματς στην τηλεόραση, στο κρεβάτι για ένα ταξιδάκι ονειρεμένο. Δώστου αυτό που θέλει. Αυτό που δεν περιμένει. Αυτό που είναι μέσα στις δυνατότητες σου και να 'σαι σίγουρη ότι εσύ η ''ριγμένη'', αυτή που μανουριάζεις ότι είσαι στην άκρη, η σκλάβα του σπιτιού, θα κάνεις σκλάβο σου τον... αφέντη σου.