ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ Ο ΤΡΙΤΟΣ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ!

 

Για προχωρημένους η κουβέντα. Γι' αυτούς που ενδιαφέρονται να ανέβουν κλάση. Οι αράδες δεν απευθύνονται στον πολτό τους ψευτοερωτόμαγκες, ένα κάρο περίεργους που κυκλοφορούν, για τους οποίους υπάρχουν στην πιάτσα οι «ειδικοί» μέχρι τα ρηχά νερά, για να τους διαφωτίσουν. Έχουμε και λέμε, λοιπόν, και όποιον πάρει ο θεός, ένας είναι στον σαρκικό έρωτα.

Είναι μόνοι, οι τρεις τους. Ο αρσενικός, το κορίτσι και ο θεός. Χωρίς αυτόν, το «τρίτο» πρόσωπο ποτέ δεν θα φθάσουν οι δυο στο μαγικό, στο θεϊκό σεξ. Τι θέλει ο αρσενικός, ο αληθινός αρσενικός από την κυρία που βρίσκεται δίπλα του για να ταξιδεύσουνε γυμνοί μαζί στον άλλον κόσμο, πάνω στο μαγικό χαλί της σεξουαλικής υπέρτατης ηδονής.

Δεν του φθάνει να ερεθιστεί, να μπει μέσα της, κι εκείνη να τον δεχθεί με χέρια και πόδια ανοικτά. Δεν βρεθήκανε εδώ για να καταθέσουμε όρκους πίστεως, να παζαρέψουμε μια σχέση με αύριο. Όχι τέτοια πράγματα. Θέλει να τον ανάψει. Να την φτιάξει. Να βαρέσει κόκκινο ο σφυγμός, η καρδιά να κτυπάει όπως μετά τον τερματισμό σε μαραθώνιο, τα μάτια  να καούνε από τη φωτιά του πόθου, το αίμα να κοχλάζει, ένας πυρετός να φουσκώνει τις αρτηρίες.

Αυτό θέλει να βιώσω με την κυρία, ας μην είναι καλλίγραμμη, ας μη γνωρίζει την τέχνη του ομαλού και του ανώμαλου έρωτα. Μη του τη σπάσει, όμως. Μην κάνει η λεγάμενη κάποια κίνηση εκτός τόπου, χρόνου και σεξουαλικής λογικής. Κάθε λεπτομέρεια τούτες τις στιγμές προσθέτει, όπως και αφαιρεί. Μη τον κοιτάξει με βλέμμα δήθεν αθώο, ντροπαλό, κάτι που θα το αποδεχθεί αρκεί π.χ. σε συνδυασμό να τον αγγίξει με τέτοιο τρόπο που θα τον ερεθίσει.

 

Και ο αρσενικός πώς οφείλει να συμπεριφερθεί; Όχι, βέβαια, ότι είναι ο πασάς, να τα περιμένει όλα από την άλλη. Δεν πάει έτσι. Να 'ναι ατόφιο θηλυκό ο ένας παίκτης, κι ο άλλος, ο άντρας το βουνό που περιμένει να το προσκυνήσει η πιστή. Α, αν είναι έτσι, τότε ο θεός του έρωτα δεν θα 'ρθει στο δωμάτιο να τους ευλογήσει. Το έργο είναι ντουέτο, βέβαια, αλλά ο άνδρας είναι εκείνος που οδηγεί, η γυναίκα είναι ο συνοδηγός, που ακολουθεί.

Αυτά σε χοντρές και θεωρητικές γραμμές. Αν πάμε σε λεπτομέρειες, τότε για τους αρχάριους η οδήγηση μοιάζει να γίνεται στην ανηφόρα. Χρειάζονται ιδιαίτερα κεφάλαια, π.χ. είναι ιδιαίτερο μάθημα πότε αλλάζουμε ταχύτητες, πώς παίρνουμε στροφές από τη ρώγα του στήθους στην κλειτορίδα του αιδοίου, πόσο επιμένουμε το χάδι στην πλάτη, στο λαιμό.

Διαβαστε ακομα:

ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΕΖΑΚΙΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ Ο ΧΑΣΙΚΛΗΣ