ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΤΙΖΟΤΑΝ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ''ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ''

Στα χρόνια του Γρηγορίου, του Καππαδόκη, ο οποίος γεννήθηκε σ' ένα χωριό της Ναζιανζού, του Γρηγορίου της Ναζιανζού όπως τον αποκαλούν, ο χριστιανισμός έχει πια επιβληθεί, αλλά συνεχίζει να πέφτει το πολύ ψάξιμο. Ο κάθε ιεράρχης έχει τις δικές του ερμηνείες παραμύθι φούρναρης στο όνομα της αληθινής πίστης. Στην πραγματικότητα στόχος των δεσποτάδων είναι να φτιάξει ο καθένας τη δική του αυλή στρατευμένων από θεούσες, από φανατίλες, προκειμένου να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη προσωπική εξουσία, επιρροή, τι άλλο;

Σ' ένα καζάνι, λοιπόν, που τότε έβραζε και διαμορφώνονταν το μαγαζί της χριστιανικής Εκκλησίας και πριν ακόμα ισχυροποιηθεί η κεντρική εξουσία της Εκκλησίας, οι μεγαλοπαπάδες συνωμοτούν, φτιάχνουν αιρέσεις, αιρετικές φράξιες. Χαμός με τη μαστούρα της πίστης, με το τι εννοούν τα κιτάπια, οι ιερές γραφές, οι οποίες βέβαια από άλλους πονηρούς είχαν ήδη πλαστογραφηθεί και παραχαραχτεί, για να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Και βέβαια για να αρχίσει να μπαίνει μπόλικη πελατεία στο μαγαζί, που γινόταν μόδα.

Ο Γρηγόριος επέμενε πολύ στη διαμόρφωση της Αγίας Τριάδος, Πατήρ, Υιός και Πνεύμα. Δεν φθάνει αυτό. Ποιο είναι το Άγιο Πνεύμα, τι κόλπο είναι. Από την άλλη, το μέγα ερώτημα, ο Υιός είναι ανόμοιος του Πατρός ή ομοιούσιος. Επιβάλλεται, για να περπατήσει το δόγμα, να ξεκαθαριστούν αυτά τα βασικά, και να γίνουν αποδεκτά από τους “τοπάρχες”, τους διάφορους επισκόπους, που όλοι τους έκαναν το δικό τους θεολογικό παιχνίδι.

Ήθελε να γίνει μοναχός ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, όμως χειροτονήθηκε ιερέας από τον πατέρα του. Ήρθε και στην Αθήνα, όπως και ο Βασίλειος ο Μέγας, μελέτησε τους Έλληνες φιλοσόφους, τη σκέψη των οποίων τη “μπέρδεψε” με τον χριστιανισμό. Μπουλκουμέ την πήγε τη δουλειά. Ως αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, άγιος για την ορθοδοξία και τον καθολικισμό, ο Γρηγόριος είχε προβλήματα με τον αρχαιολάτρη αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουλιανό, ο οποίος είχε αποκηρύξει τον χριστιανισμό, όπως πολέμησε και τον αρειανισμό, που τότε έπαιζε δυνατά μπάλα στην Καππαδοκία

Διαβαστε ακομα:

ΕΙΣ ΣΑΡΚΑΝ ΜΙΑΝ... , ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ