ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ

Γιορτή της Γυναίκας σήμερα. Ντροπή. Ε, όχι κι αυτό, ρε. Να γιορτάζουν την Γυναίκα. Μιλάμε, και το εννοώ, πέρα για πέρα, για το απόλυτο κατάντημα. Να βάλουν στο ημερολόγιο, ειδική ημέρα, αφιερωμένη στην Γυναίκα.

Υπάρχει, ρε, ζωή στον πλανήτη χωρίς την γυναίκα; Αν ο ηλίθιος ο άνθρωπος, ο πολιτισμένος άνθρωπος, έφτιαξε ιδεολογίες και φιλοσοφίες, θρησκείες και πολιτεύματα, να μου πει ότι έχει αξία η ζωή, τότε θα πρέπει να στήσει σε επίπεδο θεότητος την Γυναίκα. Και να την αντιμετωπίζει σαν... όλα τα άλλα που τα... τιμάνε και τα θυμούνται μία ημέρα το χρόνο.

Ε, σου λένε οι έμποροι, πιο πονηροί είναι αυτοί του παπαδαριού; Γιορτάζουν κάθε ημέρα κάποιον άγιο, όσιο, μάρτυρα της θρησκείας. Και επειδή έχουν μαζευτεί πολλοί, φορτώνουν αναγκαστικά την κάθε ημέρα με δυο-τρεις αγίους και βοηθούς αγίων. Το ίδιο κόλπο κάνουν και οι άρχοντες του εμπορίου. Βοηθούν τον καταναλωτισμό. Ημέρα των λουλουδιών, του έιτζ, της αντικαπνιστικής εκστρατείας, της Μητέρας, του Παιδιού, της Αιμοδοσίας, όλο και κάτι βρίσκουν να κινείται το χρήμα. Να ξοδεύεται. Να αλλάζει τσέπες.

Εγώ την λατρεύω την γυναίκα κάθε ημέρα. Την γιορτάζω κάθε ημέρα. Κι αν είναι δυνατόν να την χαιρόμουν σαν άνδρας, κάθε ημέρα. Και με την Γιορτή της Γυναίκας τι υπονοούν; Πως εγώ ο άνδρας, εγώ ο άνθρωπος, την έχω ξεχασμένη, παραμελημένη κι έρχονται να μου την... υπενθυμίζουν για ΜΙΑ ημέρα. Ποια; Την πηγή της ζωής. Το άλας της ζωής.

Διαβαστε ακομα:

ΤΟ ΦΤΩΧΟΠΑΙΔΟ ΓΑΜΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ