ΟΣΟΙ ΤΟΝ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ...

Τον πήραν με τις πέτρες τον 49χρονο υπουργό Κώστα Καραμανλή, επειδή ναι μεν δήλωσε παραίτηση μετά το πολύνεκρο στα Τέμπη, αλλά και ότι θα είναι υποψήφιος στις προσεχείς εκλογές. Δεν το καταλαβαίνω. Για να ξαναβγεί βουλευτής ο γιος του Αχιλλέα, μικρότερου αδελφού του κανονικού Καραμανλή, θα χρειαστεί να ξαναψηφιστεί. Γιατί, λοιπόν, να κατηγορείται για ασυνέπεια ο πολιτικός κι όχι αυτοί που θα τον ψηφίσουν; Αν έχει νόημα η παραίτηση του Καραμανλή, να το δούμε με την απόφαση του λαού, όχι προσωπικά του ίδιου.

Ποιος είναι απατεώνας, ο ίδιος ο απατεώνας ή όποιος τον πιστεύει; Ο κύριος πουλάει νερό της βρύσης και το λέει μαγικό, θεραπευτικό, ιαματικό. Είναι απατεώνας. Σύμφωνοι. Κι αυτός που αγοράζει το νερό, τι είναι; Απλά το κορόιδο του έργου ή κάτι περισσότερο. Το λέω αλλοιώς. Ποιος γεννάει ποιον; Ποιος προκαλεί ποιον. Ο ματσαράγκας τον βλάκα ή ο βλάκας - που πιθανόν να είναι πονηρός βλάχος- τον απατεώνα.

Αυτός που πλασάρει για μαγικό το νερό της ΕΥΔΑΠ δεν είναι ο κλασικός κακοποιός. Ο από τη φύση του με εγκληματικό DNA. Με τη σκέψη να κλέψει, να εκβιάσει, να τρομοκρατήσει. Σύμφωνα με την επιστήμη να παρανομήσει, γενικώς. Υπάρχουν λογιών λογιών απατεώνες, π.χ. δεν είναι ίδιο πράμα ο κοινός απατεώνας με τον πολιτικό μόρτη, τον κομματικό.

Βγαίνει στο μπαλκόνι και λέει ''Ψηφίστε με και δεν θα το μετανοιώσετε''. Απατεώνας. Σίγουρα. Το ξέρει καλύτερα απ’ όσους ζητάει να τον ψηφίσουν ότι θα κάνει μια τρύπα στο νερό. Κι ερωτώ, όσοι τον ψηφίζουν, τι είναι; Δεν νομίζω πως είναι μόνο κορόιδα. Μήπως το παίζουν ψιλοτζογαδόροι. ''Ας τον δοκιμάσουμε και τον φρέσκο στην πιάτσα, δεν το ξέρεις, ίσως μας βγει...'' σκέφτονται οι πονηροί, που τους λένε θύματα του απατεώνα.

Έστω θύματα, όμως ποτέ δεν τους βγάζεις έξω από το παιχνίδι της απάτης. Εκτός κι αν είσαι απατεώνας κι εσύ. Καταγγέλλεις τον απατεώνα κι όχι τους εξαπατημένους, αυτοί κι αν είναι η μάστιγα της κοινωνίας. Ακριβώς. Τα υποψήφια θύματα της απάτης ενεργοποιούν τον απατεώνα. Και αλεπουδιάρικα να μη σκέφτεται, όταν πρωτοβγεί στο σεργιάνι, κάποια στιγμή ανάβει το λαμπάκι του: ''Ρε, εδώ κυκλοφορεί πολύ σκάρτο πράμα, τι κάθομαι σα μαλάκας και δεν ορμάω κι εγώ να τους δώσω αέρα πατέρα χαρτοπόλεμος, και όσο γουστάρουνε. Όσοι ξηγήθηκαν πριν από μένα είναι πιο ξύπνιοι;... ''.

Υπάρχει και ο ταλαντούχος απατεών. Ο καλλιτέχνης. Πουλάει την Ακρόπολη, και θα τον βάλεις στο σωρό; Η περίπτωση απατεώνα. Η σπέσιαλ, η εντελώς ξεχωριστή κατηγορία. Η αποθέωση της πνευματικής υπεροχής του απατεώνα. Μιλάμε πραγματικά, όχι σεναριακά. Μια φορά έχει πουληθεί η Ακρόπολη, και δυο φορές ο Πύργος του Αϋφελ στο Παρίσι (φώτο).

Εύκολο, πανεύκολο να δουλέψει ο πολιτικός ένα κάρο κόσμο εκείνον ψοφάει να πιαστεί κορόιδο. Δεν χρειάζεται να το πολυσκεφτεί ο απατεώνας πως θα τα καταφέρει. Τα ίδια τα ''θύματα'' του δείχνουν τον τρόπο, αλλά και η πολυμεταχειρισμένη πατέντα που ακολούθησαν οι προηγούμενοι, στο πως ρίχνεις στον κουβά τον κόσμο.

Ο καλλιτέχνης απατεών παίζει στα δύσκολα. Στα πολύ δύσκολα, διότι έχει να κάνει μ' ένα άτομο κάργα ματσωμένο, άρα εξ ορισμού όχι μειωμένης αντιλήψεως. Επειδή, όμως, ο καθένας έχει το αδύνατο σημείο του, το ψώνιο του, αυτό προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ο ιδιοφυής, ο χομπύστας, ο αρτίστας της απάτης, σίγουρα με πολύ υψηλό ρίσκο.

Μιλάς για ρεσιτάλ απάτης όταν ο καλλιτέχνης πουλάει ένα μνημείο του πλανήτη, π.χ. τον Πύργο του Αϋφελ ή τα αρχεία των SS. Μην τον βάζουμε ίδιο με τον φτηνό απατεωνάκο επειδή κατάφερε να πείσει κάποιον άνεργο ότι θα τον διορίσει στο δημόσιο.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΛΑΦΥΡΟ ΑΝΤΡΑ, ΣΤΟ ΣΜΙΞΙΜΟ ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΟΛΑ