ΕΔΩ ΓΕΛΑΜΕ, ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΑΡΛΣ

Έργο για πλάκα είναι η ιστορία με τη στέψη, λέει, του Τσαρλς στην Βρετανία. Ειλικρινά δεν έχω τίποτα εναντίον της βασιλείας και αυτοκρατορίας, της τσαροκρατίας και καισαροκρατίας, όπως κι αν λέγεται κάθε είδους δημοκρατικό σύστημα, πολίτευμα. Μην παίξουμε με τις λέξεις, ας αρκεστούμε στην ουσία και στους τύπους. Ουσία είναι και οι τύποι, οι θεσμοί. Και πως είναι δυνατόν αν ακυρώσω την Ιστορία του ανθρώπινου γένους που γνώρισε και που γούσταρε εστεμμένους και σημαιοστολισμένους αρχηγούς. 

Μη το παίρνουν στραβά κάποιοι που  χαρακτηρίζω δημοκρατίες και κάθε αντιλαϊκό καθεστώς. Μήπως το αληθινά αντιλαϊκό σύστημα ήταν το λεγόμενο λαϊκό. Όσο για την Αγγλία ποιος λέει πως δεν έχει δημοκρατία; Υπάρχει, όπως και στις ΗΠΑ, που δεν έχουνε βασιλιά. Μήπως στη Ρωσία δεν έχουν τσάρο, έχουν και παραέχουν, άλλο ότι τον έστειλαν στα αζήτητα. 

 Να, όμως, που γελάω. Βλέπω στις φωτογραφίες τον Κάρολο με την κυρά του, και τα περίλαμπρα καφάσια στο κεφάλι και το πράμα παραπέμπει στον Καραγκιόζη. Σύμφωνοι, μια φορά κι ένα καιρό, που λένε και στα παραμύθια, έτσι το ήθελε η εκκλησία και η αποικιοκρατία και η αυτοκρατορία η πραγματική. Όχι η μαίμού εξουσία, όχι ο king, ο οποίος περισσότερο κυκλοφορεί πλέον σα μουσείο, όχι με λόγο πολιτικό και κοινωνικό.

Ποια στέψη! Καραγκιοζιλήκια. Ποιος βασιλιάς Τσαρλς. Τον βλέπεις και σκέφτεσαι ποια είναι η διαφορά αν αντί του Κάρολου στη θέση έπαιζε ο Αυλωνίτης ή ο Λογοθετίδης. Τι λέω! Ένας κωμικός ηθοποιός θα ήταν πολύ σοβαρός και μόνο στην πλάκα δεν θα τον έπαιρνες.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ!