Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

 
'Άστο, για μετά το δεκαπενταύγουστο... ''. Τρως στη μάπα την ατάκα τούτες τις ημέρες. Από τον αιώνιο Έλληνα. Και όταν λέμε αιώνιο, εννοούμε τον αδιόρθωτο. Του ζητάς να σου κάνει μία δουλειά, υδραυλικός είναι, ηλεκτρολόγος, κηπουρός, μερεμετατζής, οτιδήποτε. Και, παραμονές της Παναγίας, έχει στο στόμα την κασέτα: ''Εντάξει, θα έρθω μετά της Παναγίας... ''.

Μια ζωή έτσι είναι. Ο αιώνιος Έλληνας.

 

Να βρεθούμε, προτείνεις στον φίλο, στον συνάδελφο, σε κάποιον τέλος πάντων, να το συζητήσουμε το θέμα, να δούμε τι θα κάνουμε. Συμφωνεί ο πατριώτης, δεν διαφωνεί. Μετά το δεκαπενταύγουστο, όμως! Γιατί;
Κάτι κρύβει αυτή η νοοτροπία, κάτι λέει για την αλήθεια του Έλληνα.

Γιατί, ρε, μετά τις 15; Τι κακό έχει η 10η του Αυγούστου, η 11η του μήνα, η 12η, τρεις ολόκληρες ημέρες πριν την αργία. Έλα, ρε, θα σου πει, γιατί γίνεσαι δύσκολος, γιατί μανουριάζεις με το παραμικρό.

 

Είπαμε. Ο αιώνιος Έλληνας. Μετά της Παναγίας θα έρθω. Μετά της Παναγίας τα λέμε. Και στα χρόνια της κρίσης, όταν είχε σφιξίματα οικονομικά. ίδια εξήγηση ο δικός σου. 

Διαβαστε ακομα:

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΑΣ!