ΒΙΩΝΕΙ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...

Η Ελλάδα ανήκει στη Δύση. Οι συνεπαγωγές και οι επιδράσεις δεν ήταν δυνατόν να μην δονήσουν και τη δική μας κοινωνία. Τα πρωινάδικα βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό για ατελείωτες συζητήσεις και ερωτήσεις σε όποιον φοράει παπούτσια για τη γνώμη του επί του θέματος. Η Αριστερά ψάχνει, όπου μπορεί, να βρει και να ψαρέψει το νέο της προλεταριάτο. Κάτι πρέπει να κατάλαβε ότι τα τσιτάτα για «ταξική πάλη» είναι πιο παλιά κι απ’ τα παλιά τους τα παπούτσια και ψάχνει για «ρήγματα». Και να που η woke κουλτούρα γίνεται ιδεώδες πεδίο αντιπαράθεσης: τ@ μαθητ@ και τ@ φοιτητ@, ο γονέας 1 και ο γονέας 2, το «δικαίωμα» των παιδιών να αλλάζουν φύλο στα 14 και πάει λέγοντας.

Το πρόβλημα, λοιπόν, ήταν σίγουρο. Ο Μητσοτάκης πως θα το χειριζόταν; Θα το άφηνε να το φέρουν το νομοσχέδιο οι άλλοι; Ή θα το έλυνε ο ίδιος; Μα, το «πολιτικό κόστος», μα η Εκκλησία που είναι σίγουρα απέναντι, μα οι βουλευτές του, που δεν μπορούν να το πουλήσουν στους δεξιούς ψηφοφόρους, μα ο Σαμαράς που λέει τα δικά του.

Έλα όμως, που το λεγόμενο «Κέντρο» στην Ελλάδα είναι ζυμάρι εύπλαστο. Αυτό είναι που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Είναι η κρίσιμη μάζα, η πολιτική δεξαμενή που δίνει κάθε τέσσερα χρόνια την αυτοδυναμία. Εύκολα επηρεάζεται, εύκολα αλλάζει γνώμη. Και εύκολα ξεχνάει επίσης. Οπότε;

Η καλύτερη λύση ενός προβλήματος είναι η άρση του. Πολιτικό γάμο θέτε; Θα τον έχετε. Πρόβλημα κανένα. Το λύνω εγώ και καπελώνω τους πάντες. Και Σαμαράδες και φλογερούς Μητροπολίτες και υπερδεξιούς και αντιρρησίες δεξιούς και τους φωνακλάδες αριστερούς και τους ουδέτερους του κέντρου. Με το ΚΚΕ, ούτως ή άλλως, δεν ασχολείται κανείς, έχει την τρελάρα του, είναι βολεμένο. Ψηφίζει σε όλα ΟΧΙ, βλέπει και το γάμο σαν «αστικό» κατάλοιπο και θα τον πέταγε στα σκουπίδια στο προτσές για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, οπότε άστους αυτούς.

Θα το φέρω λοιπόν εγώ το νομοσχέδιο. Έτσι κι αλλιώς όλη η φασαρία είναι να’ χαμε να λέγαμε. Πόσοι πολιτικοί γάμοι θα γίνουν; Πόσες υιοθεσίες; Σιγά τα λάχανα. Αμέσως μετά την ψήφιση του, το θέμα θα ξεχαστεί.

Και να δεις που είχε δίκιο. Που τελικά όλοι τσακώθηκαν με όλους. Που ο Κασσελάκης βάζει στο ΣΥΡΙΖΑ πολιτική πειθαρχία και ο Ανδρουλάκης στο ΠΑΣΟΚ πάλι δεν ξέρει τι να πει; Και ο Μητσοτάκης στο τέλος θα τους πάρει και τα σώβρακα.

Τώρα, το ηθικό κομμάτι είναι μία άλλη ιστορία. Και όχι μόνο για την Ελλάδα. Για όλη τη Δύση, που βιώνει την μεγαλύτερη παρακμή της ιστορίας της. Όχι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως ηθική. Ως επίμετρο, παραπέμπω άπαντας στην πιο σοβαρή προσέγγιση που διάβασα εδώ και ένα χρόνο, στο σχετικό άρθρο του μαρξιστή στα νιάτα του Στέλιου Ράμφου, που  δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Καθημερινής "Κ" στις 17.9.2023 με τον τίτλο "Γάμος και οικογένεια στη χώρα των θαυμάτων".

Διαβαστε ακομα:

ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΕΣ ΠΩΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΑΝ ΕΡΑΣΤΕΣ