ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΣ Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ, ΛΑΜΟΓΙΟ Ο ΤΕΛΩΝΗΣ

“Αλλοίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές...” τους φοβέριζε ο Χριστός. Ποιοι ήταν οι Φαρισαίοι; Λόγιοι άνθρωποι, με ανησυχίες θεολογικές και φιλοσοφικές. Απ' αυτή την τάξη των Εβραίων έβγαιναν οι γραμματιζούμενοι, οι γραφείς, οι γραμματικοί.

Του Τελώνου και του Φαρισαίου σήμερα Κυριακή, αρχή Τριωδίου, ας κάνουμε μια ξεπέτα. Τελώνης, αυτός που δουλεύει στο τελωνείο. Ο τελωνειακός υπάλληλος στα σύνορα. Που θα πεί αυτόν τον φόρο, αυτό το δασμό θα πληρώσεις, ανάλογα με τα εμπορεύματα που μεταφέρουν οι γκαμήλες. Απατεώνας ο κύριος, δηλαδή.

Πασάρεις στη ζούλα το πακετάκι στον τελώνη και καθάρισες. Αντί για 500 τόπια ύφασμα πληρώνεις σα να φέρνεις 50. Απ' εκεί βγήκε το Τελώνιον, το πονηρό πνεύμα. Το δαιμόνιον.

Άλλη κουφάλα ο Φαρισαίος, ο δήθεν νομοταγής, ευσεβής, ευλαβής. Δεν εκπροσωπούσαν την κατεστημένη εβραϊκή θρησκεία οι Φαρισαίοι, ανήκαν σε αίρεση και μπαλαμούτι το έπαιζαν ηθικοί. Ξεχώριζαν, όμως, γιατί μελετούσαν τις γραφές και με τους γεροντότερους ερμήνευαν σούπερ σχολαστικά τα ιερά βιβλία.

Στο Κατά Λουκάν ευαγγέλιο ο Ιησούς ανέφερε την εξής παραβολή: Ένας Φαρισαίος κι ένας Τελώνης εισέρχονται στο ναό να προσευχηθούν. Ο πρώτος, από τέτοια θέση για να τον βλέπουν όλοι, άρχισε το παραμύθι. “Σ' ευχαριστώ, θεέ μου..., εγώ δεν είμαι όπως κάποιοι άλλοι, άδικος, μοιχός, απατεώνας, σαν και τον Τελώνη...”.

Ο Τελώνης, γεννημένο λαμόγιο, δεν υποκρινόταν τον αθώο και γι' αυτό ζητούσε συγχώρεση. “Θεούλη μου, λυπήσου με...”. Και είπε ο Ιησούς ότι με τον Θεό ήταν πιο συμφιλιωμένος ο παγαπόντης Τελώνης.

Διαβάστε ακόμα:

Αν κάποιος Χριστιανός κατέστρεφε άγαλμα του Βούδα