Η ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ, ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ

Από τον Σωκράτη στον Πλάτωνα, και από τον Πλάτωνα στον Αριστοτέλη. Είναι η Μεγάλη Συνέχεια. Φοβερά πράγματα. Εντάξει, δεν τα είπαν όλα αυτοί οι τρεις, είπαν τα 92 στα 100. Και στα υπόλοιπα έδειξαν το δρόμο της σκέψης.

Δυο κουβέντες για τον Αριστοτέλη που πέθανε σα σήμερα, 7 Μαρτίου, το 322 πριν τον Χριστό. Πήγε στα 17 του χρόνια στην Ακαδημία του Πλάτωνα, του μαθητή του Σωκράτη, αμέσως ξεχώρισε, και έγινε δάσκαλος της. Έμεινε εκεί για 20 χρόνια, μέχρι το θάνατο του Πλάτωνα.
Η φύση είναι ο πραγματικός κόσμος, είπε ο Αριστοτέλης που είχε στη ξεφτύλα την “πίστη”, αυτό που νοείται ως πίστη, και πορεύθηκε με όπλο τη Λογική.

Μιλάμε, για να κάνουμε ταμείο, για τον άνθρωπο που η σκέψη του, περισσότερο από κάθε άλλον, διαμόρφωσε τον δυτικό πολιτισμό. Γεννήθηκε το 384 και πέθανε ένα χρόνο μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του οποίου ήταν δάσκαλος.

Αυτός, ο Αριστοτέλης θεμελίωσε αλλά και ταξινόμησε τις επιστήμες. Τι κάνω τώρα, μου λες. Αναφέρομαι στον Αριστοτέλη. Κακώς! Είναι τόσο τεράστιο μέγεθος το άτομο, τόσα πολλά του οφείλει το ανθρώπινο γένος, που μάλλον είναι λάθος να τον ξεπετάς ακουμπώντας τον ξώφαλτσα.

Διαβάστε ακόμα:

Οι θλιμένες πουτάνες της ζωής μου