ΓΟΝΑΤΙΣΕ, ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΟΝΕΣΩ...

Για τη σεξουαλική ανωμαλία απέφυγαν να γράψουν κάποιοι τεράστιοι και παγκόσμιοι συγγραφείς..., γιατί. Ο αποδυτηριάκιας θα στο πει. Φοβήθηκαν μήπως χάσουν την υπόληψή τους. Μην τους χαρακτηρίσουν πορνογράφους.

Σοβαρός άνθρωπος ο Μαζόχ, ο “πατέρας του μαζοχισμού”. Ξεκίνησε συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων, αλλά στην πορεία “χαλάλησε” το, όπως αναγνωρίζουν επιφανείς ομότεχνοι του, σπουδαίο ταλέντο του σε ερωτικές ιστορίες. Τι είδους ιστορίες;

Οι ερωτευμένοι ήρωες στα έργα του Μαζόχ θέλουν να υποφέρουν στη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Να βασανίζονται από τον ερωτικό σύντροφο.

Σαδισμός είναι η σεξουαλική διαστροφή να προκαλείς τον πόνο στον άλλον, στην άλλην, και πήρε το όνομα της η ανωμαλία από τον φοβερό μαρκήσιο Ντε Σαντ, μεγάλος συγγραφέας κι αυτός. Μαζοχισμός είναι όταν εσύ θέλεις να σε τσαλαπατάει σωματικά και ψυχικά ο άλλος, η άλλη.

Ο Λεοπόλδος Ρύτερ Φον Ζάχερ-Μαζόχ γεννήθηκε σα σήμερα 27 Ιανουαρίου, το 1836, στην πόλη Λβωβ, κάπου στην Ουκρανία και πήγε σχολείο, γυμνάσιο και πανεπιστήμιο στην Πράγα. Επέστρεψε στην πατρίδα του κι έγινε καθηγητής της Ιστορίας. Οι μελετητές της προσωπικότητάς του υποστηρίζουν ότι ήταν κρυφός ομοφυλόφιλος, ίσως ένας μη
συνειδητοποιημένος gay.

Φοβερά πράγματα. Παντρεύτηκε μια γυναίκα, από έρωτα βέβαια, αλλά την χώρισε διότι η κυρία αρνούνταν να το παίξει αφέντης του! Ο Μαζόχ, μια πράγματι τρυφερή ψυχή, ήθελε να είναι ο σκλάβος στη σχέση τους και η σύζυγος δεν συμφωνούσε. Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά την γραμματέα του, με την οποία έκανε δύο παιδιά και μ' αυτήν βρέθηκε στον παράδεισο του.

Λίγο πριν πεθάνει, το 1895, η τελευταία κουβέντα του Μαζόχ ήταν “Αγαπάτε με..''.

ΔΙΝΩ ένα απόσπασμα από την ιστορία που έγραψε ο Λεοπόλδος Μαζόχ:

Η κοπέλλα έπεσε επάνω στο ντιβάνι που ήταν πλάι στον τοίχο. Ο άντρας στεκόταν μπρος της με όλα του τα μέλη να τρέμουν και μ΄ένα ανέκφραστο μαρτύριο να τον συνταράζει.
“Γυναίκα...” φώναξε ξαφνικά, ''... είσαι απάνω στο κεφάλι μου σα μια φονική μάστιγα”.

-Είναι το θέλημα του Θεού, γύμνωσε τους ώμους σου και γονάτισε μπρος μου, γιατί αυτό είναι το θέλημα του Κυρίου”. Ο νέος υπάκουσε.
-Θα εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου και θα υποφέρεις τις ποινές, έτσι προστάζει ο Κύριος με το στόμα της δούλης του.

Ο άντρας άρχισε να προσεύχεται. Κι αυτή πήρε ένα κλάδο δένδρου γεμάτo αγκάθια που βρισκόταν κοντά στο ντιβάνι κι έφτιαξε ένα στεφάνι και μια βέργα. Έχωσε το στεφάνι στο κεφάλι του τόσο δυνατά, ώστε το αίμα έτρεχε από το μέτωπό του, ύστερα τον χτύπησε με τη βέργα και το άλικο αίμα έτρεξε από τους ώμους του.

Μα, το παλληκάρι δεν αισθανόταν καθόλου τον πόνο. Δεν έβλεπε παρά την γυναίκα που στεκόταν μπρος του σκέτη αναδυόμενη Αφροδίτη, που το κορμί της λαμποκοπούσε σα φως κάτω από τη σκοτεινή γούνα της και που τα λυτά της μαλλιά μοιάζανε φλόγες θεϊκές ολόγυρά της. “Είσαι η γυναίκα που η Θεά προόριζε για μένα...” έκραξε.

-Αλήθεια λες, έτσι το θέλει ο Κύριος..., και τώρα η αμοιβή σου.
Λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τη ματωμένη βέργα, του έβγαλε το αγκάθινο στεφάνι και με μια παραφορά άγριας τρυφερότητας έσφιξε τον νέο μες τα λευκά της μπράτσα.
“Θεέ μου, θεέ μου!...” βόγγηξε ο άνδρας.

ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ; Υπάρχει και συνέχεια αφού το παλληκάρι συνήλθε από τη λιποθυμία. Αρκετά μέχρι εδώ.

Διαβάστε ακόμα:

Ο μεγαλύτερος παιδεραστής της Ιστορίας