Ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΑΙΣΚΟΣ

Έχω τις αδυναμίες μου και δεν τις κρύβω. Από τους πρώτους του 1821 περισσότερο γουστάρω τον Καραϊσκάκη, και μετά το θηρίο τον Νικηταρά. Για τον Καραϊσκάκη έχω γράψει τα άντερά μου, μάλιστα μια φορά προκάλεσα την οργή του Πολιτιστικού Συλλόγου “Γ. Καραϊσκάκης” του χωριού Μαυρομματίου της Καρδίτσας. Μ' είχαν παρεξηγήσει, εμένα τον μέγα θαυμαστή του πρώτου Έλληνα που οργάνωσε τακτικό στρατό από 8.500 περίπου φαντάρους. Πέρα απ' αυτό.

Ο Καραϊσκάκης γεννήθηκε στο Μαυρομμάτι, όμως η γενέτειρά του είναι η Σκουληκαριά της Άρτας. Η μάνα του η Ζωή, θερμόαιμη, που δεν έλεγε “όχι”, παντρεύτηκε αλλά ο γάμος της δεν πρόκοψε. Κάποιος την γκάστρωσε κι αυτή για να μην την σκοτώσουν τα αδέλφια της, την κοπάνησε από την Σκουληκαριά, χωθηκε σ' ένα μοναστήρι κι έκανε την καντηλανάφτισσα. Έτυχε να γεννήσει στο Μαυρομμάτι.

Από 18 χρονών ο Γεώργιος Καραϊσκάκης φόρεσε τις πιστόλες. Αμέσως διακρίθηκε για το θράσος του, το μυαλό του, αλλά και τις μεγάλες φιλοδοξίες του. Το τελευταίο που τον απασχολούσε ήταν που τον έλεγαν μπάσταρδο. Να! Αυτή την μάνα είχα, σου λέει, μια γυναίκα που είχε πηδηχτεί 40.000 φορές. Δεν κολλούσε σ' αυτά.

Λένε ότι ο “άγνωστος” πατέρας του ήταν ο Καραϊσκος, ένα κάθαρμα, αρματωλός, δηλαδή συνεργάτης των Τούρκων, και ποιος δεν ήταν. Τι να λέμε. Ο Καραϊσκάκης “παιδί” του Αλή Πασά, στάθηκε δίπλα του όταν πολιορκούσε τον αποστάτη ο σουλτανικός στρατός. Στη διάρκεια της μάχης ο Καραϊσκάκης άλλαξε στρατόπεδο και πήγε στον τουρκικό στρατό και εναντίον του Αλή Πασά. Τέτοια τακιμιάσματα και ξετακιμιάσματα όσα θες στην ατζέντα του '21.

Λέγαμε για τον Καραϊσκο. Το πράμα είχε μπει στο δρόμο του, κλέφτες και αρματωλοί στρατεύονταν πλέον στο ξεσηκωμό. Σε κάποια φάση γίνεται σύσκεψη πολεμική υπό την αρχηγία του Καραϊσκάκη. Παρών και ο Καραϊσκος, ο θεωρούμενος πατέρας του. Ούτε καν του μίλησε ο Γιώργης.

Σα σήμερα, 23 Απριλίου, το 1827, στα 47 του, πέθανε ο νόθος γιος της καλόγριας Γεώργιος Καραϊσκάκης. Η Ιστορία δεν έχει αποφασίσει τελεσίδικα αν πράγματι πήγε από βόλι άτιμο, προδοτικό.

Διαβάστε ακόμα:

Η Μαριώ και το βρακί της Κατερινιώς