ΑΘΟΡΥΒΗ ΖΩΗ, ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ ΕΡΓΟ

Μότσαρτ, Μπετόβεν, Μπραμς, Χάυντν. Οι κολοσσοί. Οι συμφωνιστές, μουσικοί συμφωνικής μουσικής, που άφησαν το αιώνιο στίγμα τους στην ανθρώπινη σκέψη με τις παρτιτούρες τους. Χρειαζόμαστε και τους συνεχιστές της “βιεννέζικης σχολής”. Ένας απ' αυτούς είναι ο σεμνός και πολύ ανθρώπινος Εβραίος Gustav Mahler που πέθανε σα σήμερα 18 Μαίου, το 1911.

Από πολύ πιτσιρίκι έδειξε την κλίση του στη μουσική ο Μάλερ, έξι χρονών άρχισε να παίρνει μαθήματα πιάνου και στα 15 βρέθηκε στο Ωδείο της Βιέννης. Είχε βρει το δρόμο του. Ο ένας σταθμός μετά τον άλλον. Καθηγητής μουσικής. Διευθυντής ορχήστρας από τα 20 του χρόνια. Έγινε διευθυντής στην Όπερα της Βιέννης. Μοναδικές παραστάσεις κλασικών έργων, καινοτομίες στις ενορχηστρώσεις του.

Πλήγματα στην προσωπική του ζωή του Γκουστάβου. Πεθαίνει η κόρη του 5 χρονών κι ο ίδιος μαθαίνει ότι έχει πρόβλημα καρδιολογικό. Είναι έτοιμος να χωρίσει την γυναίκα του. Κατάθλιψη. Τον επανέφερε με τις συνεδρίες του ο Ζίγκμουντ Φρόυντ. Κλήθηκε από την Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης. Ένα χρόνο πριν πεθάνει, μόλις στα 51 του, ανέλαβε την Φιλαρμονική Όπερα της Νέας Υόρκης.

Ο Γκουστάβ Μάλερ άφησε 9 συμφωνίες και μπόλικες συνθέσεις.

Διαβάστε ακόμα:

Ο σατανικός ακαδημαϊκός του παρασκηνίου