Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΓΙΓΑΝΤΩΝ ΜΕ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΙΑ

Το Χόλυγουντ έχει παρουσιάσει τον Ατίλα των Ούνων σαν ένα ημιάγριο πολέμαρχο ατάκτων βαρβάρων, εχθρών των καθωσπρέπει Ευρωπαίων. Εμπόριο κάνει η Μέκκα του σινεμά, όχι
μόνο τέχνη, και το τελευταίο που αγωνιά είναι να υπηρετεί την ιστορική αλήθεια. Η δουλειά είναι κλέφτες και αστυνόμοι. Καουμπόυδες και ινδιάνοι. Καλοί και κακοί. Εμείς και οι άλλοι. Εμείς οι καλοί, κακοί οι άλλοι.

Ο Ατίλας ήταν ένας μεγαλοφυής αρχηγός. Κανένας Ευρωπαίος δεν πλησίασε την κλάση του. Μιλάει η Ιστορία, όχι ο σινεμάς, ούτε ο αποδυτηριάκιας. Σα σήμερα, 20 Σεπτεμβρίου,
πριν 1565 χρόνια έγινε η μάχη με τα πιο πολλά ερωτηματικά που δεν είχε νικητή, ούτε ηττημένο, αλλά έκρινε τη μοίρα της Ευρώπης, της λευκής φυλής και βέβαια του χριστιανισμού.

Φοβερά πράγματα. Αντίπαλοι στα Καταλαυνικά Πεδία δύο πολύ μεγάλοι στρατηγοί. Και ύστερα σου λένε ότι ο κινηματογράφος λανσάρει σενάρια απίθανα και φανταστικά, που δεν
έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Από τη μια ο Ατίλας, από την άλλη ο Αέτιος. Η σύγκρουση η πιο μεγάλη των αιώνων, δύο κόσμων τόσο διαφορετικών και αντίπαλοι αρχηγοί
είναι δύο αδέλφια! Αδελφικοί φίλοι. Παιδικοί φίλοι. Ο Ούνος Ατίλας και ο Ρωμαίος Αέτιος.

Ούνοι. Άπαικτοι καβαλάρηδες από τις στέπες της Ασίας έτοιμοι να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη. Αν τον έβλεπες σήμερα μπροστά σου τον Ούνο φαντάρο θα σου φεύγανε επιτόπου τα ψιλά και τα χοντρά. Στο στήθος φοράει δέρμα ζώου κι έχει μια φαρέτρα κάργα βέλη, δεξιά και αριστερά από το άλογο κρέμονται σπαθιά και ρόπαλα για τη μάχη σώμα με σώμα.
Σέρνει πίσω του ένα δεύτερο άλογο, με προμήθειες, τρόφιμα και βέβαια βέλη.

Ο Ατίλας, οραματιστής και απίστευτα οργανωτικός, ήθελε τον Ούνο αυτοσυντήρητο. Εσύ, είσαι ο στρατιώτης, εγώ όχι η μάνα του λόχου. Εσύ, φαντάρε, καθαρίζεις για πάρτη σου, τι θα φας, τι όπλα θα κουβαλάς, αν θα κοιμηθείς σε σπηλιά ή σε σλήπιγκ μπαγκ.

Κατακτούσε μια φυλή ο Ατίλας, γόνος βασιλικής οικογένειας, και τους έλεγε: Διαλέγετε και παίρνετε. Ή σας σκοτώνω ή είστε μαζί μου. Κι αν διάλεγες το δεύτερο, τότε κέρδιζες τη ζωή σου και τα περνούσες καλύτερα, διότι το παλληκάρι ήταν χαρισματικό.

Ο αυτοκράτωρ της Ρώμης δεν έκανε κέφι τον Αέτιο, τον αρχιπαικταρά. Δεν είχε άλλη επιλογή. Ο Αέτιος είχε ζήσει χρόνια στην ίδια σκηνή με τον Ατίλα, ήξερε με ποιον είχε
να κάνει.

Το 450 ο Ατίλας έχει πάρει τις αποφάσεις του. Αισθάνεται έτοιμος να καθαρίσει τη μπουγάδα. Είναι ο νεοβάρβαρος που μόνος του θα κατακτήσει όλη την Ευρώπη, αυτό που δεν πέτυχε κανένας από τους εκπολιτισμένους πρώην βάρβαρους. Τρεις οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Ρωμαίοι, Ούνοι και Βησιγότθοι.

Ο Ατίλας πολεμάει τους Βησιγότθους που είναι πολλά και διαφορετικά ασκέρια. Ο Αέτιος, ο γενικός κουμανταδόρος της άλλης πλευράς, τακιμιάζει με τους Βησιγότθους, μ' έναν από τους βασιληάδες τους. Ο Ατίλας περνάει το Παρίσι, το 451.

Τελικά, οι δύο στρατοί βρίσκονται ο ένας αντίκρυ στον άλλον. Κορώνα γράμματα είναι η δουλειά. Οι μπουκ ακόμα δεν βγάζουν αποδόσεις. Ο Ούνος σε τρία κομμάτια, ενισχυμένο κέντρο, “αδύναμα” πτερύγια, για μεγαλύτερη ευελιξία, ίσως να παγιδεύσει τον μπράτιμο, τον παλιό αδελφό. Παίζει στα σίγουρα, ρισκάρει, δεν μπορείς να πεις.

Ο Φλάβιος Αέτιος κατεβάζει στο γήπεδο υπερενισχυμένα άκρα και “αδύναμο” άξονα. Ξεκινάνε οι αψιμαχίες. Να περιοριστούμε στα χοντρά. Ο Ούνος οπισθοχωρεί, αλλά ο
Ρωμαίος δεν τον καταδιώκει, διότι φοβάται ότι οι σύμμαχοί του Βησιγότθοι θα του την φέρουν.

Τελικά, η μάχη στο Σαλόν δεν τελείωσε. Γι' αυτό δεν κρίνεται αποφασιστική. Το βιβλίο το έκλεισε μετά από ένα χρόνο ο Πάπας της Ρώμης Λέων ο Α'! Έχουν ειπωθεί πολλά,
αποκρυφιστικά και συνωμοσιολογικά. Ένα χρόνο μετά, το 452, ο Ατίλας τραβάει από τη βάση του, απ' εκεί που γεννήθηκε, τη σημερινή Ουγγαρία, ντουγρού για την Ιταλία.

Λέγεται ότι, πριν τη μάχη στην πόλη Chalons, ο Πάπας συναντήθηκε μαζί με τον μεγάλο Ατίλα: “Σου δίνω όσο χρυσάφι θες, πήγαινε στην ευχή της Παναγίας...” του ζήτησε ο Πάπας. Απέτυχε ο Ατίλας να καταλάβει την Ρώμη, μετά από ένα χρόνο πέθανε.

Διαβάστε ακόμα:

Ούτε σοφός, ούτε μάγος