ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΨΑΧΝΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Υπάρχουν κάποιες φωνές, μιλάω για φωνές, όχι για άτομα, που δεν ανήκουν πουθενά. Σε κάποια είδη μουσικής, σε κάποιες χώρες, σε κάποιες εποχές. Φωνές που δεν ανήκουν πουθενά. Ούτε και στους ίδιους τους τραγουδιστές. Αυτό μου βγαίνει να γράψω όταν αναφέρομαι στην φωνή της Εντίτ Πιάφ. Μια φωνή που έρχεται από το υπερπέραν και παραμένει στην αιωνιότητα. Στο Padam padam, το Milord και το άλλο το σπαρακτικό Je ne regrette rien, που όχι μόνο τα τραγούδια αυτά, αλλά κυρίως η φωνή που τα κουβαλάει, σου ξεσκίζει τα μέσα σου όλα.

Τραγικό πρόσωπο η Τζιοβάνα Γκωσαιέν, που στα 17 της, όταν την ανακάλυψαν, της έδωσαν το όνομα Piaf, δηλαδή “σπουργιτάκι”, επειδή ήταν μικροκαμωμένη, 1μ.47. Μια ζωή για βιβλίο, πλούσια σε περιπέτειες και προσωπικά δράματα. Μια ζωή που έψαχνε μονάχα τον έρωτα, κι αν στάθηκε στα πόδια της το οφείλει στο τραγούδι, στην υπαρξιακή αγάπη της για το τραγούδι.

Αμέτρητοι εραστές. Μια κακάσχημη, ανυπόφορα κοντή, που είχε τη δύναμη, όχι απλά τη γοητεία, να σκλαβώνει επώνυμους άνδρες, τον έναν μετά τον άλλον. Έκανε δεσμούς από χέρι καταδικασμένους, με παντρεμένους συνήθως, με νεώτερούς της. Στη ζωή της, άλλωστε, ήταν αυτοκαταστροφική, παραδομένη στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Ο τελευταίος άνδρας της ζωής της ήταν ο Έλληνας κομμωτής και ψευτοτραγουδιστής Θεοφάνης Λαμπούκας, που τον παντρεύτηκε τον Οκτώβριο του 1962. Η Εντίτ Πιάφ γεννήθηκε το 1915 και πέθανε σα σήμερα στις 10 Οκτωβρίου, το 1963, στα 48 της χρόνια. Ο κατά 20 χρόνια νεώτερός της “Τεό Σαραπώ”, ο Λαμπούκας από το Τεό Σαγκαπώ, πέθανε λίγο μετά, από αυτοκινητικό δυστύχημα.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ξεχωριστός good Matt Damon