Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΑΤΙΑ

Είναι μια τεράστια στιγμή, ολότελα εμπρηστική, ικανή να συναρπάσει τις ευαισθησίες κάθε ταλαντούχου σκηνοθέτη του σινεμά. Μια ασύλληπτης μοναδικότητας στιγμή που τρομάζει τον καλλιτέχνη αν καταπιαστεί μ' αυτήν, για να την περιγράψει, να την καταγράψει, να την κάνει ταινία, βιβλίο, ζωγραφική, μουσική.

Πουτάνα Ελλάδα. Αθάνατη Ελλάδα. Μια χώρα, ένας κόσμος που δεν καταλαβαίνει τίποτα. Παραμένει πάντα ίδια. Ξαναγυρίζει πάντα στα ίδια.

Ποια είναι η “στιγμή” εκείνη τη νύχτα στις 22 Δεκεμβρίου, σα σήμερα το 1945, που είναι τόσο εφιαλτικά ζωντανή, τόσο επίκαιρη. Στο λιμάνι του Πειραιά είναι μαζεμένοι 250 νέοι της μεταπολεμικής Ελλάδος, όλοι τους συγγραφείς, διανοούμενοι, επιστήμονες. Φοβερά πράγματα. Ο αφρός της Ελλάδος μας με τα μπαγάζια τους έτοιμοι να ξενητευτούν στο Παρίσι. Η Ελλάδα δεν έχει χώρο γι' αυτούς, που είναι περισσότερο Έλληνες απ' εκείνους που δεν θα ταξιδεύσουν με το πλοίο “Ματαρόα”.

Ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης, ο ιστορικός Νίκος Σβορώνος, ο μαέστρος Δημήτρης Χωραφάς, η συγγραφέας Έλλη Αλεξίου, ο φιλόλογος Εμμανουήλ Κριαράς, ο γλύπτης Μέμος Μακρής, ο ζωγράφος Νίκος Βυζάντιος, ο Αριστομένης Προβελέγγιος, ο Κώστας Κουλεντιανός, ο Μάνος Ζαχαρίας, ο Κώστας Αξελός. Ένα σωρό. Διαλεκτοί Έλληνες. Όπως σήμερα, στα χρόνια της κομματικής αλητείας και κοινωνικής παρακμής, αλλά και της οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα δεν θέλει, δεν μπορεί να κρατήσει την ελίτ της. Και τη νεολαία της.

Το καράβι που πήρε τους 250 Έλληνες λέγεται “Ματαρόα”, όνομα πολυνησιακό που θα πει “Η γυναίκα με τα μεγάλα μάτια”. Είναι το παπόρι που στο Β' παγκόσμιο πόλεμο είχε φορτώσει τους Αμερικάνους πεζοναύτες και τους μετέφερε στη Βόρεια Ιρλανδία. Με αρχιλογιστή έναν διασωθέντα από το πλήρωμα του “Τιτανικού”, πριν 33 χρόνια.

Το “Ματαρόα”, κι αυτός είναι ο τίτλος της θεατρικής παράστασης το 2014 στο Παρίσι, με θέμα το ομαδικό φευγιό των 250 Ελλήνων, άδειασε το πολιτικό ανθρώπινο φορτίο του στην Ιταλία κι απ' εκεί με τραίνο που κουβαλούσε ζώα οι ταξιδιώτες έφθασαν στο Παρίσι, μια εβδομάδα μετά. Εκείνη την “έξοδο” από τον Πειραιά στο Παρίσι των επώνυμων Ελλήνων είχε οργανώσει ο διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα Οκτάβιος Μερλιέ και ο γραμματέας του Ροζέ Μιλιέξ.

Διαβάστε ακόμα:

Δύσκολος άνθρωπος, παθιασμένος θεατράνθρωπος