ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

Δεν γίνεται να απουσιάζει από τη σελίδα του αποδυτηριάκια η Ντόροθυ Πάρκερ. Θα ήταν απαράδεκτη παράλειψη. Τόσο πολύ την έχω «γνωρίσει», τόσο αρκετά έχω πλησιάσει το ταλέντο της και την ευφυία της, που αρκεί το όνομα Dorothy Parker να έρθει στο αυτί και στο μάτι μου για να την φανταστώ αμέσως όπως εδώ και χρόνια πολλά την έχω ζωγραφίσει μέσα μου. Μια τρελή. Ο ορισμός του σαρκασμού. Και του αυτοσαρκασμού. Δημοσιογράφος, κριτικός, συγγραφέας, σεναριογράφος στο Χόλυγουντ, όμως κυρίως ποιήτρια.

Αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, άγνωστο πόσες φορές η Ντόροθυ. Τέλος πάντων, σ' αυτά τα σημειώματα τα επετειακά προσπαθώ να είμαι συντομογράφος, ας μην το πολυψάξουμε, λοιπόν, αν στην επιθυμία της να «δραπετεύσει» πριν της ώρας της οφείλονται οι ακόλουθοι στίχοι της...

Τα ξυράφια πονάνε,
Τα ποτάμια, υγρά και σκοτεινά, έχουν λάσπες,
Τα δηλητήρια προκαλούν σπασμούς,
Τα όπλα δεν είναι νόμιμα,
Τα σχοινιά, οι θηλειές ξεχειλώνουν,
Το γκάζι μυρίζει απαίσια.
Τελικά, καλύτερα να ζήσω.

Μια εβραιοπούλα με το όνομα Ντόροθυ Ρότσιλντ, μέσης αμερικάνικης οικογενείας, απίστευτα χαρισματική στο γράψιμο, ανακάλυψε την ποιήτρια μέσα της στο εμβληματικό περιοδικό της εποχής New Yorker, χωρίς ο εκδότης του να αντιληφθεί το διαμάντι που είχε στη διάθεσή του. Συμβαίνει.

Σεξομανής η «Dot», την αποκαλούσαν και «Dottie», έκανε κρα να πηγαίνει με άνδρες, κάποιες φορές και με γυναίκες. Πάθος το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, ήθελε να «φεύγει».

Γεννήθηκε 22 Αυγούστου το 1893 και πέθανε μόνη και ξεχασμένη το 1967, σα σήμερα στις 7 Ιουνίου. Δύο ατάκες της...

- Αν γουστάρετε να μάθετε ποια είναι η γνώμη του Θεού για το χρήμα, απλά δείτε τους ανθρώπους στους οποίους το έδωσε.

- Η γιατρειά για τη βαρεμάρα είναι η περιέργεια, για την περιέργεια δεν υπάρχει γιατρειά.

Με αντιεβραϊσμό, αντιαμερικανισμό και προκλητικά αριστερή η πολυβραβευμένη Ντόροθυ Πάρκερ, το απόλυτα ελεύθερο πνεύμα, ένας θρύλος της αμερικάνικης λογοτεχνίας έχει περάσει στην Ιστορία με το «Στρογγυλό Τραπέζι» του ξενοδοχείου «Αγκονκίν» στο Μανχάταν. Κάθε μεσημέρι η παλιοπαρέα από συγγραφείς και δημοσιογράφους, επικυρίαρχο πρόσωπο βέβαια τούτο το δυστυχισμένο(;) κορίτσι, η Dot.

Θα μου πεις αν δεν πονάς, πώς αλλοιώς να δεις τον κόσμο με το μάτι και τη σκέψη του δημιουργού. Και τι δεν θα έδινα να ήμουνα ωτακουστής τη δεκαετία του '20 όταν συμποσιαζότανε η λέσχη «της στρογγυλής τραπέζης», όπως έτσι την έμαθε όλη η Αμερική.

Διαλεχτοί πνευματώδεις τύποι πίνοντας και πάνω στη μαστούρα τους έλεγαν τα άντερά τους. Μεγάλη επιτυχία αν κάποιος κατάφερνε να υποκλέψει έστω μια ατάκα από τους επώνυμους συμποσιαστές.

Το 1992 τα ταχυδρομεία των ΗΠΑ έκαναν γραμματόσημο την Ντόροθυ Πάρκερ. Στον τάφο της, μετά από επιθυμία της, χαράχτηκε η επιγραφή «Συγγνώμην, σκόνη μου...» (Για τις στάχτες από την καύση της σορού της).

Διαβάστε ακόμα:

Ο εραστής του έρωτα, ο δόκτωρ της αποπλάνησης