ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Ο ΝΕΟΣ ΡΟΚΦΕΛΕΡ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Έχω την εντύπωση οτι βρισκόμαστε σε εκπληκτικό σταυροδρόμι. Λύνεται το πρόβλημα που πάντα είχε το ελληνικό κράτος. Της συνέχειας και της συνέπειας, όπως λένε οι κουλτουρονταβάδες. Το λέω αυτό, διότι μετά την δήλωση εκείνης της τρελής που έλεγε οτι οι μετανάστες ήρθαν εδώ για να λιαστούνε, ο τεράστιος ηγέτης και σύντροφος Μάρδας, συμπλήρωσε μόλις χθες, ότι όσοι μετανάστες μπορούν να επενδύσουν στην Ελλάδα από διακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ και πάνω, τότε μπορεί και να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρησης.

Συνεπής εμφανίστηκε ο Μάρδας με το ρητό, οτι κάθε κρίση γεννάει ευκαιρίες. Κουβέντα βέβαια που πιο πολύ ταιριάζει σε καπιταλιστικό γουρούνι, αλλά να μην κολλάμε τώρα σε λεπτομέρειες. Όπως δεν πρέπει να κολλάμε στη λέξη κρίση. Όταν έχεις πολιτική ανοικτών συνόρων κι έχεις γεμίσει με μετανάστες λογικά, γιατί την φυσική μετακίνηση των πληθυσμών, την ονοματίζεις κρίση; Κρίση θα ήταν αν τα σύνορα ήταν κλειστά και με το ζόρι μπουκάρανε όλοι αυτοί οι άνθρωποι εδώ. Κρίση επίσης θα ήταν, αν όλοι αυτοί ήταν άφραγκοι.

Ο Μάρδας όμως, σαν υπεύθυνος υπουργός οικονομικών, σκέφτηκε την δήλωση της ηλιοθεραπείας και απεφάνθη οτι ανάμεσα σε όλους αυτούς, εκεί στις σκηνές, πρέπει να υπάρχει κάποιος κρυμμένος Ροκφέλερ. Που μάλλον και αυτός ήρθε για τον ήλιο μας και για την σκέψη των επενδύσεων του στην Ελλάδα. Εδώ, που δεν επενδύει ούτε Έλληνας δηλαδή, αλλά και τι ψάρια να πιάσει ιθαγενής σε σχέση με Σύριο δαιμόνιο; Είναι πασίγνωστοι οι Σύριοι επιχειρηματίες παλαιόθεν, που χρησιμοποιούν κιόλας κι άλλους ομοεθνείς τους, που στην ουσία είναι υπάλληλοι τους, σαν κάλυψη. Επιχειρηματίες κλασσικοί δηλαδή, κι όχι νεόπλουτοι που θέλουν να προβάλονται.

Η δήλωση όμως του υπεύθυνου υπουργού, μας δημιουργεί κι άλλη ανάταση. Πέραν της ανθρωπιστικής ευκαιρίας για επιχειρηματικότητα, και πέραν του οτι η αριστερά του Σύριζα ξεπέρασε τα στερεότυπα περί ιδιωτικών πρωτοβουλιών ενώ τα πάντα θα έπρεπε να είναι κρατικά, δεν μοιάζει καθόλου με εκείνο το παλιό που έλεγε ο Τσοβόλας κατ’ εντολήν του παπατζή Ανδρέα. Το Τσοβόλα δώστα όλα. Όχι κύριοι. Ο Μάρδας, στην επένδυση του Ροκφέλερ της σκηνής, βάζει κατώφλι τα διακόσια πενήντα χιλιάρικα.

Δεν είναι τσίπης ο υπουργός να δεχτεί όσα λεφτά μπορεί να αποφασίσει να θέλει να επενδύσει ο πρόσφυγας. Κάτω από διακόσια πενήντα, δεν τα δεχόμεθα κύριοι. Μπορεί βέβαια εδώ να χάσουμε κάποιαν ευκαιρία. Ας πούμε στις σκηνές να υπάρχουν δέκα επενδυτές των εκατό χιλιάδων, οπότε να μαζεύαμε ένα εκατομμύριο, ενώ με το υπουργικό κατώφλι να βρεθούν μόνο δύο των διακοσίων πενήντα χιλιάδων, αλλά η αριστερά του Σύριζα έτσι είναι: Έχει αξίες και πάει για τα χοντρά λεφτά. Τα άλλα, ας τα φάνε οι επενδυτές σε σουβλάκια.

Επίσης ο ηγέτης Μάρδας, δεν θεώρησε οτι σώνει και καλά θα δεχτεί τα διακόσια πενήντα χιλιάρικα. Υπάρχει το ρήμα μπορεί, στην δήλωση του. Διότι μπορεί τα λεφτά των σκηνών, να είναι προϊόν εγκληματικής πράξης. Διότι μπορεί να είναι σε χαρτονομίσματα των πεντακοσίων ευρώ. Χίλια δυό μπορεί να υπάρχουν, οπότε ο σύντροφος, πριν τα πάρει, θέλει να φτειάξει με το ισχυρό επιτελείο του, το οικονομικό προφίλ του μετανάστη. Τι νομίζετε αγαπητοί; Οτι είμαστε μπάτε σκύλοι αλέστε; Γελιέστε πλάνην οικτράν.

Μπορεί ο Μάρδας να έχει το προφίλ του Έλληνα φοροφυγά αλλά να μην έχει συλλάβει ούτε έναν, εδώ όμως τα πράματα είναι αλλιώς : Τους έχει συλλάβει στα hot spots όλους αυτούς, και του λείπει το προφίλ τους. Οπότε σκέφτεται σαν τον βασιλικό με την γλάστρα. Και, θα πάρει τα λεφτά για επενδύσεις, αλλά και, θα διορίσει μερικά γκαρσόνια στελέχη του Σύριζα στο δημόσιο, που θα αναλάβουν την καταγραφή των προφίλ των μεταναστών. Μ’ ένα σμπάρο, τόσες θέσεις εργασίας. Όχι απλά δυό τρυγόνια.

Όλα αυτά είναι καλά νέα, όπως κατανοείτε σύντροφοι. Υπάρχουν κι ορισμένα μελανά βέβαια, τα οποία όμως δεν μας πτοούν. Η ανάπτυξη ήρθε κι ας είναι και μεταναστευτική. Τι θέλω να πω; Οτι πέραν του οτι ο Σύριζα προσέγγισε μέσω των προσφυγικών ορδών τα περιβόητα κεφάλαια για την οικονομία μας, πράξη ηθελημένη σε απόλυτη συνεργασία με τον σύντροφο Ερντογάν, αυτοί οι Ροκφέλερ των σκηνών, δεν θέλουν να μείνουν εδώ και συνέχεια διαλαλούν οτι θέλουν να πάνε στην Γερμανία. Θέλουν δηλαδή τον Σόιμπλε κι όχι τον Μάρδα. Βρίσκουν λέει την σωματική αναπηρία ελαφρώς καλύτερη της πνευματικής. Μα είναι δυνατόν;

Αυτό λέγετασι αχαριστία μίνιμουμ αλλά και προσβολή όλων των Ελλήνων, που περιμένουν υπομονετικά στα καφενεία να ανοίξουν τον δρόμο οι πρόσφυγες για νέες θέσεις εργασίας. Όπως θυμούνται από την ιστορία, πάντα πρόσφυγες κάνανε ανάπτυξη. Τότε παλιά με εργασία, σήμερα με τα χιλιάρικα ευρώ με τα οποία ήρθαν πακετωμένοι όλοι οι συμπαθείς έντυποι ή παράτυποι της μετανάστευσης. Να σε έχουμε σαν άρχοντα στην ελληνική επικράτεια, να τρέχουν τόσες μη κυβερνητικές οργανώσεις, να σου βάζει ο Μάρδας ένα λογικό κατώφλι επενδύσεων, την ώρα που θεωρεί οτι όποιος Έλληνας βγάζει ένα χιλιάρικο τον μήνα είναι απλά ιμπεριαλιστής, κι εσύ να θέλεις να πας στην Γερμανία ή στην Αυστρία, που δήθεν κλείνουν τα σύνορα τους; Έλεος.

Διότι κάπου ξεχειλίζει και το ποτήρι. Κι εξαντλείται και η δική μου η υπομονή, που προσπαθεί να είναι υπερεδαφική, πιο κοντά στις απόψεις του Σόρος. Και πολύ κοντά στον Μάρδα, ο οποίος δεν καταλαβαίνω τι κάνει εδώ και δεν πάει να βρει τον Βαρουφάκη για να σώσουν τον πλανήτη. Συμφωνώ οτι θέλει να σώσει εμένα, αλλά τι είμαι εγώ μπροστά σε όλη την ανθρωπότητα; Εγώ δέχομαι να μην έχω Μάρδα, και να τον έχει όλη η υφήλιος. Ακόμα και η βόρεια Κορέα, που τελευταία έχει κάτι προβληματάκια. Θα μου πεις, πώς θα συμπληρώσεις τα οικονομικά προφίλ στις σκηνές; Θα έχω την άλλη τρελή εδώ. Αυτήν δεν την χαρίζω σε κανέναν. Θα την βρω την άκρη.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Πρώτος στόχος των τζιχαντιστών η Αθήνα