ΦΩΛΙΑ ΛΗΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΤΩΝ Η ΕΛΛΑΔΑ

Σήμερα μιλάμε για «νταβατζήδες». Για μεγαλοεπιχειρηματίες που ελέγχουν τη σακούλα. Είναι οι αρχηγοί της διαπλοκής. Της διαφθοράς του δημοσίου βίου. Οι κλέφτες. Οι κλέφταροι. Οι μπίζνες τους με το δημόσιο και οι ύποπτες σχέσεις τους με τους πολιτικούς είναι που φούνταραν την Ελλάδα.
Αυτά έλεγε η ΝΔ για το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ για τη ΝΔ. Και αφού ξεβρακώθηκαν τα δύο κόμματα με τα οποία έπαιζε μπάλα ο ελληνικός λαός, στη συνέχεια έβαλε στο παιχνίδι ένα κόμμα από τα αζήτητα. Τον Σύριζα.

Γυρίζουμε ενάμισυ αιώνα πριν, στην μεταεπαναστατική Ελλάδα. Οι κατηγορίες για τους πολιτικούς, για κάποιους πολιτικούς, ήταν ότι ήταν διαπλεκόμενοι με λήσταρχους. Κι αυτό πράγματι συνέβαινε. Η ληστοκρατία ήταν μια πραγματικότητα. Συμμορίες «επώνυμες» δρούσαν για πάρτη τους αλλά και για λογαριασμό τσιφλικάδων. Και πολιτικών, υπουργών, που χρησιμοποιούσαν τους παράνομους «των ορέων» για εκφοβισμό των χωριατών πριν ψηφίσουν στις εκλογές.

Στις 9 Απριλίου σα σήμερα, το 1870, έγινε «η Σφαγή στο Δήλεσι», όπως έτσι πέρασε στην Ιστορία ένα γεγονός που διέσυρε την Ελλάδα στην πολιτισμένη Ευρώπη. Στην Ευρώπη όπου το κράτος είναι ισχυρώτερο των κακοποιών.

Στις 29 Μαρτίου ξεκινάει να πάνε εκδρομή στον Μαραθώνα μια παρέα Άγγλων και Ιταλών περιηγητών και διπλωματών. Στην επιστροφή τους, κάπου στο Πικέρμι, πέφτουν σε ενέδρα από την συμμορία του Τάκου Αρβανιτάκη, οι άνδρες του οποίου για πλάκα εξουδετέρωσαν τους χωροφύλακες συνοδούς των ξένων. Τους αιχμαλωτίζουν όλους και τους πηγαίνουν σ' ένα από τα λημέρια των Αρβανιτάκηδων, στην Πεντέλη.

Πενήντα χιλιάδες λίρες Αγγλίας ζητάει ο Αρβανιτάκης και αμνηστία. Συμφωνεί η αγγλική πρεσβεία με τους όρους των απαγωγέων, οι οποίοι αν δεν ικανοποιούνταν θα έσφαζαν τους ομήρους. Η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει συζητήσεις με τους ληστές. Δεν προβλέπεται, άλλωστε, η χορήγηση αμνηστίας από το σύνταγμα, όπως ειπώθηκε στους Άγγλους. Το σχόλιο της αγγλικής πρεσβείας με τρόπο διπλωματικό, όχι όπως το αποδίδω:

''Μας κάνετε πλάκα! Για ποιο σύνταγμα μιλάτε, όταν η κυβέρνησή σας το έχει καταπατήσει τόσες φορές...''.
Ένας λόρδος, όμηρος κι αυτός, προτείνει στον λήσταρχο:

-Άσε με να φύγω, θα επιστρέψω με τα λεφτά που ζητάς και θα προσπαθήσω να καθαρίσω να πάρετε αμνηστία.
«Τράβα στο καλό...» λέει στον Άγγλο αριστοκράτη ο Τάκης Αρβανιτάκης, τον οποίο στη συνέχεια καταδιώκει στρατιωτικό απόσπασμα. «Σταματήστε να με κυνηγάτε, διαφορετικά θα αρχίσω να χαλάω έναν-έναν από τους αιχμαλώτους μου...» απειλεί ο «καπετάνιος», που την κάνει για τα ελληνοτουρκικά σύνορα, τότε ήταν στην Λαμία. Απελευθέρωσε στο μεταξύ τις γυναίκες, διότι του προκαλούσαν πρόβλημα στις μετακινήσεις του.

Τελικά, στις 9 Απριλίου, έγινε το κακό όταν βρέθηκαν φάτσα-κάρτα στρατιωτικό απόσπασμα και ληστές, σε μια παραθαλάσσια περιοχή του Ωρωπού, το Δήλεσι. Η σφαγή. Ο Τάκος γλύτωσε, διέφυγε. Από τη συμμορία του σκοτώθηκαν 20, και συνελήφθησαν 9, οι οποίοι αργότερα εκτελέστηκαν. Στους σκοτωμένους και ο υπαρχηγός της συμμορίας, Χρήστος Αρβανιτάκης, αδελφός του Τάκου. Από τους ξένους, τους τέσσερις τους σκότωσαν οι ληστές για «αντίποινα».

Η κυβέρνηση Θρ. Ζαϊμη έπεσε. Στην Ευρώπη μιλούσαν για μια Ελλάδα φωλιά ληστών και πειρατών. Μέχρι που έπαιξαν σκέψεις να γίνει στρατιωτική επέμβαση στην Ελλάδα, όταν η συμμορία των Αρβανιτάκηδων αιχμαλώτισε τους ξένους.

Διαβάστε ακόμα:

Οι παρθένες του Ραφαήλ