ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΕΒΡΑΙΩΝ

Ένδεκα Ιουλίου, σα σήμερα το 1942, στη Θεσσαλονίκη. Το ''Μαύρο Σάββατο'' των εβραίων της πόλεως. Οι Γερμανοί με την συνεργασία Ελλήνων αστυνομικών μάζεψαν στην πλατεία Ελευθερίας 3.000 περίπου Έλληνες εβραίους, για να τους πακετάρουν, να τους στείλουν σε καταναγκαστικά έργα. Υπολογίζεται ότι τελικά λιγώτεροι από 200 γλύτωσαν τους θαλάμους αερίων.

Τι θα πει εβραίοι και χριστιανοί, Έλληνες και Γερμανοί, βόρειοι και νότιοι, αριστεροί και δεξιοί, πλούσιοι και φτωχοί, αστυνομικοί και στρατιωτικοί. Μήπως η «αντιπαλότητα» είναι ένα σκέτο «άλλοθι» για να δικαιολογείται η ανάγκη του ανθρώπινου γένους να βγάζει την αγριότητα της ψυχής του.

Καταδικασμένοι είμαστε να βιώνουμε βαρβαρότητες, είτε σε χρόνια πολέμου, είτε σε καιρούς «ειρήνης» και να χαρακτηρίζουμε με αφέλεια ως «απίστευτα» και «χωρίς προηγούμενο» πράξεις και συμπεριφορές ανά τους αιώνες επαναλαμβανόμενες.

Πριν από 75 χρόνια συνέβη το Ολοκαύτωμα των εβραίων της Θεσσαλονίκης, ένα συμβάν που προκαλεί ερωτήματα και υποψίες. Με ποια λογική, όμως, να σταθούν απέναντι στην Ιστορία ελαφρύτερες οι ευθύνες του μαζικού εγκλήματος, επειδή ο αρχιραβίνος π.χ. έδρασε περίεργα, ο Γερμανός αξιωματικός με υπερβάλλοντα ζήλο, ο Έλληνας εκπρόσωπος του «κράτους» ήταν ύποπτος.

Τελειώνει ο πόλεμος. Η γερμανική κατοχή είναι παρελθόν. Οι εβραίοι της Θεσσαλονίκης που τους πήγαν στα κρεματόρια ήταν ιδιοκτήτες 12.000 διαμερισμάτων και 2.300 επιχειρήσεων και καταστημάτων. Υποχρέωση του κράτους να ενεργήσει σχετικά για να αποδοθούν οι περιουσίες των ανθρώπων στους δικαιούχους, στους συγγενείς των νεκρών.

Το 1947 εμφανίστηκε μια επιτροπή που υποτίθεται εκπροσωπούσε 3.000, χριστιανούς βέβαια, εμπόρους και μαγαζάτορες της Θεσσαλονίκης και με υπόμνημα ζητούσε από τη Βουλή να μην επιστρέψουν στους εβραίους οι ιδιοκτησίες τους.

Διαβάστε ακόμα:

Πολύ μπροστά από την εποχή του