Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΛΗ, Η ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ ΤΟΥ «ΓΕΡΟΥ»
26/07/2017
•
Αυτά πρέπει να τα ξέρουμε. Και με το μπαρδόν, μόνο τον δάσκαλο δεν θέλω να παριστάνω. Λέμε, η Επανάσταση του 1821. Ποιος την ξεκίνησε; Όχι, βέβαια, οι κοτζαμπάσηδες που νταηλίκι ανέλαβαν να διαχειριστούν το ξεσηκωμό. Μιλάει ο αποδυτηριάκιας. «Απόγονοι», συνεχιστές της πολιτικής πρακτικής των προσκυνημένων προύχοντων στην τουρκοκρατία είναι σήμερα οι κομματάρχες, από αριστερά μέχρι δεξιά. Μάθημα, τέλος.
Η κουβέντα για μια από τις πιο κρίσιμες μάχες, εκείνη που έγινε σα σήμερα 26 Ιουλίου, το 1822, στα Δερβενάκια. Στα ορεινά περάσματα της Νεμέας, ανάμεσα στην Κόρινθο και την κοιλάδα του Άργους. Ας ξεκινήσουμε το έργο από το Μεσολόγγι, εκεί όπου στρατοπέδευσαν δυο σπουδαίοι στρατηγοί του σουλτάνου, ο Κιουταχής και ο Ομέρ Βρυώνης. Την ίδια στιγμή, προελαύνει αμαχητί, ανενόχλητος μια άλλη φίρμα, πιο διάσημη, ο πολέμαρχος Μαχμούτ πασάς Δράμαλης με εμπειροπόλεμη στρατιά, 23.000 πεζικάριους, 6.000 καβαλάρηδες, πυροβολικό και επαρκέστατες προμήθειες. Οι ραγιάδες το παρατράβηξαν και η απόφαση είναι να τελειώσει το παραμύθι της επανάστασής τους. Οριστικά.
Ο Δράμαλης ενεργεί εκκαθαριστικά. Χωρίς να συναντά αντίπαλο ρημάζει τον τόπο απ' όπου περνάει. Σφαγές και φωτιές, παντού. Από Φθιώτιδα πατάει Βοιωτία και βαδίζει από τα περάσματα του Κιθαιρώνα προς Μέγαρα και Κόρινθο. Οι κοτζαμπάσηδες, οι γνωστοί πρώην συνεργάτες των κατακτητών Ζαϊμης, Χαραλάμπης, Λόντος, Σισίνης, Νοταράς, Δεληγιάννης, κι' άλλοι άρχοντες Β' εθνικής, παίρνουν εντολή να μαζέψουν τους δικούς τους, να στρατολογήσουν όσους μπορούν, να μαζευτούν όλοι στον Ισθμό και εκεί να αμυνθούν. Ως τουρκολάτρες ήταν κλάσεως οι κοτσαμπάσηδες, όμως όχι και ως στρατιωτικοί.
Ο μέγας Κολοκοτρώνης, με παπάρια που δεν τα χωράει η βράκα του, πολιορκεί και την Πάτρα και από στιγμή σε στιγμή θα την πάρει. Εντολή: Παράτα, του λένε, την πολιορκία και τράβα να αντιμετωπίσεις εσύ τον Δράμαλη. Λύνει την πολιορκία της Πάτρας ο «γέρος», εγκαταλείπει στη μέση μια σίγουρη νίκη διότι αυτό ζήτησε η πουτάνα, η «κυβέρνηση».
Όταν βρίσκεται στην Καρύταινα, άλλη έκπληξη στον Κολοκοτρώνη. Ο μινίστρος , δηλαδή ο υπουργός πολέμου Κωλέτης, τον διατάζει να συνεχίσει την πολιορκία της Πάτρας διότι, λέει ο μουνόπανος, εμείς θα ασχοληθούμε με τον Δράμαλη. Ο Κολοκοτρώνης αγνοεί τη διαταγή και τραβάει για Τριπολιτσά και στο άκουσμα του ερχομού του οι γερουσιαστές όπου φύγει-φύγει.
Την κοπανάει και ο κοτζάμπασης Ρήγας Παλαμήδης που κρατούσε τα απόρθητα κάστρα του Ακροκορίνθου και τα Μεγάλα Δερβένια.
Στις 6 Ιουλίου καταφθάνει στην Κόρινθο η στρατιά του Δράμαλη. Σε συμφωνία με τον Κολοκοτρώνη ο Υψηλάντης με 200 ορκισμένους δικούς του αναλαμβάνει να καθυστερήσει τον Δράμαλη. Καβατζάρει στο κάστρο του Άργους, βάζει φωτιές στον κάμπο και δρα αντάρτικα.
Ο Κολοκοτρώνης βαράει συναγερμό. Καταφθάνουν οι Παπαφλέσσας, Νικηταράς, Πετρόμπεης και όλη η δύναμη από το Άργος στήνει στρατόπεδο στους Μύλους. Τελευταίος έρχεται και ο Υψηλάντης αφού έκανε πολύ καλή δουλειά ενάντια στον Δράμαλη.
Ζέστη αφόρητη. Ο χειμώνας ήταν χωρίς βροχές. Οι προμήθειες του Δράμαλη τελειώνουν, ο στρατός του υποφέρει. Δεν υπάρχει νερό στην καμμένη γη, φρούτα και κηπευτικά ανύπαρκτα. Ο Δράμαλης με τους Έλληνες ρουφιάνους του διαδίδει ότι θα προχωρήσει να χτυπήσει το Ναύπλιο. Οι κοτσαμπάσηδες μασάνε το παραμύθι και προτείνουν να βαρέσουν τον Δράμαλη στους Μύλους. Ο Κολοκοτρώνης ήταν σίγουρος ότι ο εχθρός θα υποχωρήσει και πιάνει τα Δερβενάκια. Στις 26 Ιουλίου, σα σήμερα, οι Τούρκοι ξεκινάνε να διαβούν το οχυρό πέρασμα για την Κόρινθο. Δέχονται τον αιφνιδιασμό από τους Κολοκοτρώνη,
Υψηλάντη, Παπαφλέσσα, Νικηταρά που με τη μια καθαρίζουν σαν αβγά 3.000 νοματαίους.
Την επομένη ο Δράμαλης επιχειρεί να περάσει από τη διάβαση του Αγιονόρι, σίγουρος ότι ο Κολοκοτρώνης θα παρέμενε στα Δερβενάκια. Αφού άφησε φωτιές να καίνε παραπλανητικά στα Δερβενάκια ο Κολοκοτρώνης, πάλι μέσα στο μυαλό του Δράμαλη, μετακίνησε τη νύχτα τις δυνάμεις του στο Αγιονόρι κι έτσι έγινε η καταστροφή του Δράμαλη. Από τους 30.000 άνδρες του γλύτωσαν μόλις 3.500.
Προς το παρόν σώθηκε η Επανάσταση. Με τη ψυχή και την πονηριά του κλεφτοπολεμιστή. Του πειρατή. Του αντάρτη. Μόνο έτσι ο μικρών κυβικών Έλληνας μπορεί να τη φέρει στον ισχυρώτερο ξένο. Όπως έγινε και στο Ευρώ της Πορτογαλίας το 2004. Μαντρόσκυλα στην άμυνα και μισό γκολ στην επίθεση.
Διαβάστε ακόμα: