ΝΑΙ, ΒΟΥΤΑΩ ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΦΛΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΩ!

Γουστάρω έναν γραφιά; Τον διαβάζω με κλειστά τα μάτια. Αδιαφορώ, δηλαδή, αν είναι επαγγελματίας, αν ζει από το γράψιμο ή κατουράει χειρόγραφα από χόμπυ, και αν την πέφτει σε τούτο και στο όποιο άλλο θέμα. Αυτόν διαβάζω, όχι γιατί γράφει σήμερα για την ΑΕΚ, αύριο για την Ιβάνκα Τραμπ και μεθαύριο για μια αρπακτή του σε νησί, όπως στο κείμενο που ακολουθεί...

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

... Με πιάνει το ανάποδο στις ''διακοπές'', που λένε. Τους ανθρώπους δεν τους κατηγορώ. Έτσι γουστάρουν να κάνουν. Κατηγορώ τους οικολόγους που οι εν λόγω είναι άλλη συνομοταξία και μου λένε πως είναι ωραία η φύση. Αλήθεια; Κάτσε να σε δαγκώσει μια οχιά ή ένας σκορπιός και όταν πάθεις πρήξιμο ή πνευμονικό οίδημα, περίμενε την μητέρα φύση να σε θεραπεύσει.

Μην πας στο κέντρο υγείας. Αν πάλι σου φάει το αυτί κάνα ποντίκι μην κάνεις αντιβίωση. Αν περπατήσει πάνω σου κανένας κοριός μην τον σκοτώσεις. Πάρτον στα χέρια και εναπόθεσε τον απολογητικά παραδίπλα και ζήτα του συγνώμη που του έκλεψες τον χώρο. Αφού γουστάρεις την φύση, κάτσε εκεί κι απόλαυσέ την. Επίσης, αν δεν θεραπευτείς, κάτσε και πέθανε. Αφού αυτή είναι η προσταγή της φύσης, τι δουλειά έχεις εσύ να θέλεις να παρατείνεις την ζωή σου, χρησιμοποιώντας μάλιστα πειραματόζωα που έπρεπε να τα προστατεύουμε;

Κι όλα αυτά τα κάνει η φύση για να μην έχουμε υπερπληθυσμό. Συμφωνώ απόλυτα και επαυξάνω. Και εναντίον του πληθυσμού είμαι, και εναντίον της αύξησής του. Θέλω λοιπόν όσοι είναι φυσιολάτρες να το αποδεικνύουν με τις πράξεις τους. Να πεθαίνουν και να υμνούν την μάνα φύση για το καλό που τους επεφύλασσε. Ό,τι πάθουν να το λούζονται. Και να μη μου εξαφανίζουν τα φάρμακα και τα εμβόλια για να θεραπευθούν εις βάρος μου που έχω την φύση διακοσμητική. Με την έννοια ότι δεν την καταστρέφω μεν, άλλα δεν γουστάρω και να μου πει και το κατά πως θα πάω. Η ωραία φύση είναι σαν τον ζωγραφικό πίνακα. Τον βλέπεις και δεν τον ακουμπάς. Και που ποτέ δεν σου καταγράφει έντομα.

Δεν κάνω σαφάρι, ούτε κυνηγάω λαγούς ή πουλιά. Επίσης όταν βλέπω μια σφίγγα να πετάει δεν ασχολούμαι. Ε, όχι και να κάτσω και να κάνω τον μαλάκα όταν κάθεται πάνω στο φαγητό μου μια βρωμούσα ή όταν το κουνούπι έρχεται και μου ρουφάει το αίμα. Έτσι δεν το θέλετε οι οικολόγοι; Που το παίζετε υπέρμαχοι της φύσης αλλά βρωμίζετε το βουνό με την μαλακία της ορειβασίας ή του σκι και μετά το παίζετε κατακτητές του. Σαν τους κυνηγούς που διατηρούν την οικολογική ισορροπία. Ρε αριστεροί είστε που θέλετε να γίνετε δεξιοί. Οι πρώτοι που χαλάνε τη φύση είναι οι οπαδοί της, οι ντε και καλά φυσιολάτρες.

Πάω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου να απολαύσω την ηρεμία μου μακριά από την φύση. Κλείνω τα παντζούρια κι ανοίγω την τηλεόραση. Συνειδητοποιώ ότι υπάρχει μια κατσαρίδα και δυο κουνούπια στο δωμάτιο. Παίρνω αποφάσεις. Βρήκα κάτι φυσικό μέσα στην τεχνολογική μου σπηλιά μου. Δεν είχε κανένα λόγο το γέννημα της φύσης να φύγει από το ωραίο του περιβάλλον και να έρθει στην δικιά μου δημιουργία που την έκανα για να προστατευτώ από τη φύση. Ορκίζομαι ότι θα παραμείνω μόνος. Βουτάω την παντόφλα. Αρκετά με το έντομο που απολαμβάνει το κλιματιστικό μου και την δροσιά μου. Να πάει να γαμηθεί το έντομο που γουστάρει τον πολιτισμό μου. Ναι, όπως τον εννοώ εγώ. Να μην μπερδεύονται οι τάξεις.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

ΣΤΑ ΓΑΡΓΑΡΑ ΝΕΡΑ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΚΑΤΟΥΡΑΝΕ