Η ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ, ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ

Πιστεύω, σου λέει. Ο άνθρωπος είναι μαλάκας, να το πω πεζοδρομιακά. Κι αν ο πιστός δεν είναι ο μαλάκας με δίπλωμα, έχεις να κάνεις με από χέρι κορόιδο.

Τα λέμε χοντρά και τσουβαλάτα. Δεν υπάρχει άλλη γλώσσα όταν μιλάς γι αυτή την κατάρα, την πίστη, ό,τι πιο αντιανθρώπινο. Πιο βαρβαρικό. Και ο πιστός αντιμετωπίζεται ως άτομο ενάρετο, ευσυνείδητο, ευγενικό, υποδειγματικό. Και πράγματι πιθανότατα να είναι τέτοιας κουλτούρας και ηθικής. Όπως, από την άλλη, η πίστη του να τον οδηγεί πολύ εύκολα στην πιο χυδαία εκτροπή, στο κάθε έγκλημα.

Τι θα πει πίστη; Τύφλα θα πει. Κόλλημα. Δόγμα. Εχθρός της λογικής και νικητής πάντα της λογικής είναι η πίστη.
Οι Έλληνες περπάτησαν με τη Λογική, όχι με την... πίστη. Με το φως του Θεού, και αυτός είναι ο Λόγος. Όλα τα άλλα, θρησκείες, ιδεολογίες, θεωρίες, είναι παραμύθια σκέτα. Της πλάκας κατασκευάσματα που λανσάρονται ως διανόηση και ελπίδα για καλύτερη ζωή.
Από τον Σωκράτη στον Πλάτωνα, και από τον Πλάτωνα στον Αριστοτέλη. Είναι η Μεγάλη Συνέχεια. Φοβερά πράγματα. Εντάξει, δεν τα είπαν όλα αυτοί οι τρεις, είπαν τα 92 στα 100. Και στα υπόλοιπα έδειξαν το δρόμο της σκέψης.

Δυο κουβέντες για τον Αριστοτέλη που πέθανε σα σήμερα, 7 Μαρτίου, το 322 πριν τον Χριστό. Πήγε στα 17 του χρόνια στην Ακαδημία του Πλάτωνα, του μαθητή του Σωκράτη, αμέσως ξεχώρισε, και έγινε δάσκαλος της. Έμεινε εκεί για 20 χρόνια, μέχρι το θάνατο του Πλάτωνα.

Η φύση είναι ο πραγματικός κόσμος, είπε ο Αριστοτέλης που είχε στη ξεφτύλα την “πίστη”, αυτό που νοείται ως πίστη, και πορεύθηκε με όπλο τη Λογική.
Μιλάμε, για να κάνουμε ταμείο, για τον άνθρωπο του οποίου η σκέψη, περισσότερο από κάθε άλλον στους αιώνες, διαμόρφωσε τον δυτικό πολιτισμό. Γεννήθηκε το 384 και πέθανε ένα χρόνο μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του μαθητή του.

Αυτός, ο Αριστοτέλης θεμελίωσε αλλά και ταξινόμησε τις επιστήμες. Τι κάνω τώρα, μου λες. Αναφέρομαι στον Αριστοτέλη. Κακώς! Είναι τόσο τεράστιο μέγεθος το άτομο, τόσα πολλά του οφείλει το ανθρώπινο γένος, που μάλλον είναι λάθος να τον ξεπετάς ακουμπώντας τον ξώφαλτσα, τηλεγραφικά.

Διαβάστε ακόμα:

ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΜΙΑ ΔΟΥΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ