Η ΟΜΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΛΕΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Τιτλοφορεί το ποίημα του «Η Ψυχές των Γερόντων». Ε, αποδυτηριάκια, είσαι ανορθόγραφος! Αντί να γράψεις Οι Ψυχές, έγραψες Η Ψυχές. Μήπως το κορίτσι που γράφει τα κείμενα σου έκανε το λάθος. Μήπως ο διορθωτής ήταν απρόσεκτος.

Τίτλος του ποιήματος είναι «Η Ψυχές των Γερόντων». Δεν θα αλλάξω εγώ την «ορθογραφία», τη γραφή του μέγιστου ποιητού του 20ου αιώνος, που όσο περνάνε τα χρόνια, όσο τον μελετάνε τόσο περισσότερο τον εκτιμά η παγκόσμια λογοτεχνία.

Δεν είναι ο Κ.Π.Καβάφης, άλλωστε, ο μοναδικός Έλληνας ποιητής, που γράφει π.χ. η κοπέλλες, η σαρδέλες, η ελιές, η νύχτες. Κι άλλοι συγγραφείς γράφουν π.χ. η πέρδικες, η όμορφες, η άσχημες, η ζεστές, η κρύες.

Αυτό, για να πάμε στο παρασύνθημα, επειδή κάποιοι κάποτε δήλωναν τη δυσφορία τους για την «ορθογραφία» του αποδυτηριάκια σε κάποιες λέξεις. Και έκανα πίσω, ''διορθώθηκα'', προσάρμοσα την δική μου ορθογραφία όπως για 30 χρόνια την γνώριζαν από τη φυλλάδα.

Μες στα παληά τα σώματα των τα φθαρμένα
κάθονται των γερόντων η ψυχές.
Τι θλιβερές που είν η πτωχές και πώς βαρυούνται την ζωή την άθλια που τραβούνε
πώς τρέμουν μην την χάσουνε και πώς την αγαπούνε
η σαστισμένες κι αντιφατικές
ψυχές που κάθονται – κωμικοτραγικές-
μές στα παληά των τα πετσιά τ’ αφανισμένα.

Ποίηση. Έμμετρος λόγος. Ρυθμικός λόγος. Λίγες λέξεις και πολλές εικόνες. Και σκέψεις που ξεκλειδώνονται.

Ακόμα και σήμερα η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που γράφει ποίηση. Κάποιοι αισθάνονται ποιητές σ’ έναν λαό αποκομμένο από την ποίηση.

Λόγω της παγκόσμιας ημέρας ποίησης, σήμερα 21 Μαρτίου, έδωσα έναν Καβάφη. Άντε άλλον έναν Αλεξανδρινό, με τίτλο Μονοτονία.
Την μια μονότονην ημέρα άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι-
η όμοιες στιγμές μάς βρίσκουνε και μάς αφίνουν

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει,
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα
και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.

Διαβάστε ακόμα:

ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΣΤΟ ΜΗΛΟ ΤΟΥ ΙΣΑΑΚ