ΦΑΣΟΥΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΚΛΑΝΙΑ

Και χθες μαγειρίτσα έφαγε ένας φίλος μου. Έχει τρελαθεί ο άνθρωπος από το περασμένο Σάββατο να τρώει κάθε ημέρα μαγειρίτσα που ο ίδιος φτιάχνει. Μαγειρίτσα από σταμναγκάθι. Και γαμώ το χόρτο! Αντί να ρίχνει μαρούλια και όποια άλλη πρασινάδα στην κατσαρόλα, από τότε που έμαθε το σταμναγκάθι δίνει ρεσιτάλ στην κουζίνα του. Το επίτευγμα!

Λατρεύω τους τρελούς. Θέλω να πω τους μανιακούς, όλους αυτούς που έχουν ένα αθεράπευτο κόλλημα, μία μανία, άλλος με τη μαγειρική, άλλος με την κηπουρική, με τη διαιτησία, με τη μαντεία, με τον τζόγο, με την αστρολογία, με την οινοποιία, με την πεζοπορία. Πολλά μαθαίνεις απ’ αυτούς ακριβώς που είναι ''δοσμένοι'' σε κάτι, αυτούς που τους έχει κτυπήσει το καλό δαιμόνιο και σχεδόν αφοσιώνονται σε κάποιο αντικείμενο. Ο φίλος μου έχει το μικρόβιο της μαγειρικής και παραμονές Πάσχα πρωτόμαθε για την μαγειρίτσα από σταμναγκάθι,

Δοκίμασα προχθές κι εγώ τη μαγειρίτσα από σταμναγκάθι και έπαθα. Ποίημα ο δικός μου! Ποιητής είναι ο μάγειρας, ένας δημιουργός, φαντασιώνεται συνταγές, δοκιμάζει με τη σκέψη αυτά ή τα άλλα συστατικά, κάνει τις σχετικές εξισώσεις κι όταν καταλήξει σε μια έμπνευση τη βάζει μπροστά, την εφαρμόζει στη πράξη. Τους συνδέει μια αλλόκοτη χημεία τους άνδρες που έχουν το ψώνιο της μαγειρικής.

Σταμναγκάθι ούμπερ άλες! Ακόμα, όμως, δεν είπαμε σχεδόν τίποτα με την μαγειρίτσα μ’ αυτό το χορτάρι το κρητικό. Φυτρώνει στον Ψηλορείτη το σταμναγκάθι και γύρευε από την ετυμολογία της λέξεως από πού προέρχεται και γιατί οι τρελοκρητικοί το ονομάτισαν έτσι αυτό το χορτάρι. Το μαζεύουν από το χώμα οι νοικοκυρές και τρώγεται και ωμό, ως σαλατικό.

Άκουσε ο φίλος μου για πρώτη φορά για το σταμναγκάθι από έναν άλλον «συνάδελφο» στο ψώνιο της μαγειρικής και έτρεξε να αγοράσει το χόρτο. Ακριβούτσικο, ε; Το κιλό 14 ευρώ. Ποιο βιολογικό προϊόν; Ελεύθερο στη φύση σκάει και το κατουράνε τα κατσίκια. Και υπάρχει ένα μαγαζί που το πουλάει. Κάποια πράγματα δεν χρειάζονται διαφήμιση, γίνονται γνωστά από στόμα σε στόμα ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους. Είναι να μην έχεις το ψώνιο. Δεν παίζεται ο ψωνισμένος, με τίποτα δεν κρατιέται προκειμένου να μάθει όσα γίνεται περισσότερα σχετικά μ' αυτό που τη βρίσκει.

Μεγάλο φαγητό και η φασολάδα, και επειδή είναι το κατ’ εξοχήν ελληνικό φαγητό, γράφω τη σωστή ονομασία, φασουλάδα, όχι φασολάδα. Δεν είναι φασόλι, ξεχάστε τα λεξικά, ο Έλληνας του βουνού και του κάμπου έχει μια αγνή, μια ποιητική προσέγγιση σε κάποιες λέξεις. Φασούλι είναι η λέξη, όχι φασόλι. Και η φασουλάδα παραπέμπει σε πείνα, σε κλανιά, συο αλβανικό μέτωπο, στη φουστανέλλα…

Μεγάλο φαγητό και η φασουλάδα, αρκεί να στη φτιάξει ο μερακλής μάγειρας. Κι εγώ την έπεσα σήμερα στο σταμναγκάθι διότι το… τσεκάρισα με την υπογραφή της μαγειρικής του φίλου μου. Και πάντα η πρώτη φορά είναι μια μαγική στιγμή.Τη δεύτερη και τη τρίτη φορά, ακόμα και σούπερ μαγειρεμένο να ‘ναι το φαγητό, ακόμα και με σταμναγκάθι η μαγείρισσα χάνει ένα κλικ νοστιμιάς, διότι ο ουρανίσκος έχει ήδη συνηθίσει τη γεύση.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΕΒΡΑΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ