ΟΡΚΙΣΤΗΚΕ ΝΑ ΧΥΣΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ

Από πιτσιρικάς μ' είχε γοητεύσει το παραμυθάκι μετά το τέλος της μάχης στο Μανιάκι. Ένα επεισόδιο που υποτίθεται συνέβη στη συναρπαστική εποχή του 1821. Ο Ιμπραήμ πασάς, σοβαρός πολεμιστής, σύμφωνα με το μύθο, ζήτησε να βρουν το πτώμα του Παπαφλέσσα, τον οποίον ασπάστηκε σ' ένδειξη θαυμασμού για τον ηρωισμό του αντιπάλου.

Δεν ξέρει κανείς αν πράγματι έγινε αυτό, άρα θεωρητικά δεν πρέπει να αποκλειστεί. Μπάσταρδος ο Αιγυπτιώτης Ιμπραήμ, θετός γιος μπάσταρδου πατέρα, ο οποίος από υπαξιωματικός του σουλτάνου στην Καβάλα, κατάφερε να γίνει πασάς στην Αίγυπτο. Ο γιος του Ιμπραήμ ανοικτό μυαλό, μπροστά από την εποχή του, έκανε μεταγραφές Ευρωπαίων αξιωματικών από τους ναπολεόντειους πολέμους, σκληρός, ωμός, αν και λέγεται πως έγραφε και ποιήματα.

Το άλλο, το κύριο πρόσωπο στη Μάχη στο Μανιάκι ήταν ο γεννημένος απατεώνας Παπαφλέσσας. Ο ορισμός του τυχοδιώκτη, του αναξιόπιστου. Είναι σίγουρο ότι τράβηξε για το Μανιάκι, όχι για να σταματήσει τον Ιμπραήμ, αλλά για να θυσιαστεί. Να αποενοχοποιηθεί, να αυτοκαθαρθεί για όλες τις αλητείες του, τις καταχρήσεις του. Σχεδόν δεν διέφερε από οθωμανό εξουσιαστή ως υπουργός εσωτερικών ενός κράτους που ακόμα δεν πάταγε στα πόδια του.

Έφθασε υψηλά ο Παπαφλέσσας, έγινε πρωταγωνιστής της επανάστασης, ο κύριος εμψυχωτής της με το νταηλίκι του, με τις ικανότητές του, κυρίως από το φλογερό του χαρακτήρα. Παραμύθι φούρναρης ότι ήταν παπάς, ούτε καλόγερος ήταν. Καβατζάριζε από το ένα μοναστήρι στο άλλο για να έχει την ασυλία του μοναχού. Οι Τούρκοι δεν πειράζανε τα μοναστήρια.

Σα σήμερα, 20 Μαϊου το 1825, έγινε η μάχη στο Μανιάκι Μεσσηνίας. Ο 37χρονος Γρηγόρης Δίκαιος ή Παπαφλέσσας έφυγε από την Τρίπολη και στο δρόμο για την Πύλο Μεσσηνίας, πριν σκαρφαλώσει στη θέση Μανιάκι του βουνού Μάλλια, είχε μαζέψει κοντά στους 5.000, όμως όλοι σχεδόν γκρουπαρισμένοι στους δικούς τους καπεταναίους. Όταν είδανε από μακριά να πλησιάζει το ασκέρι του Ιμπραήμ, οι 4.000 τουλάχιστον την κοπάνησαν.

Δεν είχε στήσει σωστά τις δυνάμεις του ο Παπαφλέσσας και επιτόπου άρχισε η μανούρα. Ξεροκέφαλος ο αρχηγός, τελικά δεν έπεισε όλους τους ''συναγωνιστές'' και έδωσε μία άνιση μάχη. Ούτε ένας Έλληνας δεν βγήκε ζωντανός. Το κεφάλι του Παπαφλέσσα είχε αποκοπεί από το σώμα του.

Βρήκανε το κεφάλι, λέει, πλύνανε το κορμί του, το δέσανε όρθιο σε μία βελανιδιά κι όταν τοποθέτησαν στη θέση του και το κεφάλι του νεκρού, ο Ιμπραήμ μ' ένα φιλί στο μέτωπο αναγνώρισε τη γενναιότητά του Έλληνα υπουργού στρατιωτικών.

Ο Παπαφλέσσας έλεγε ότι είχε ορκιστεί να χύσει το αίμα του στο Μανιάκι. Δεν το ξέρεις αν είχε ορκιστεί, ξέρεις ότι το έκανε. Για πάρτη του, όχι για την Ελλάδα. Αυτό που κέρδισε η Ελλάδα στην εν λόγω μάχη είναι ένας ακόμα άθλος χωρίς αντίκρυσμα.

Διαβάστε ακόμα:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΝΟΡ