ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΑΣ ΗΤΑΝ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΣ

Ήταν ποιητής. Κι όχι επειδή έγραφε ποιήματα. Το πρόσωπό του, μια αγιογραφία. Πεντακάθαρο και πανέμορφο, σκέτος καθρέπτης της καλλιτεχνικής του ψυχής. Και κόκορας, εραστής τρυφερός και σεμνότατος, ατελείωτη η ατζέντα του με τα ονόματα γυναικών που τον γνώρισαν ως άνδρα, ως αρσενικό. Καμία έκπληξη που μια από αυτές ήταν η Εντίτ Πιάφ. Άλλο κεφάλαιο αυτή. Σήμερα μιλάμε για τον Ζωρζ Μουστακί με αφορμή το θάνατό του, στις 23 Μαίου, το 2013.

Κοντή, κακάσχημη, ένα αδύνατο πράμα αυτή η Εντίτ Πιάφ, η πιό σπαρακτική, η πιό μεγάλη φωνή της ευρωπαϊκής δύσης ήταν γυναίκα του έρωτα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Πονάς, υποφέρεις, νοιώθεις ζήλεια, ό,τι σε προδίδουν, συναισθήματα ακραία που γεννούν εκείνα τα ηχοχρώματα τα τραγικά και υπαρξιακά στη φωνή σου. Είπαμε, όμως. Κομμένη για Εντίτ Πιάφ, μιλάμε για τον Μουστακί. Που δεν λεγόταν ούτε Μουστακί, ούτε Ζωρζ.

Λένε ότι ήταν Έλληνας. Δεν νομίζω. Να, το τρίγωνο που τον σφράγισε. Καταγόταν από τη μουσικόφιλη και δυτοκοφέρνουσα Κέρκυρα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και κατέληξε στο Παρίσι ως “Μέτοικος”, ένα από τα σπουδαία του τραγούδια, ο Εβραίος Γιουσέφ που έγινε Ζωρζ. Τον Μέτοικο τραγούδησε ο Νταλάρας και την “Μεσόγειο” η αθάνατη Βίκυ Μοσχολιού. Η Εντίτ Πιάφ το “Μυλόρντ” του.

Σα να μην πέθανε.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΑΡΤΟΝ ΤΟΝ ΕΠΙΟΥΣΙΟΝ