ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΗ ΤΟ ΜΟΝΑΚΡΙΒΟ ΔΩΡΟ ΣΤΟΝ ΜΠΑΖΙΝΑ

Πέθανε, λέει, ο Ηλίας Μπαζίνας. Ποιος το λέει αυτό; Εγώ όχι, πάντως. Εγώ τον Μπαζίνα δεν μπορώ να τον φανταστώ ότι χωράει σε μια λακούβα ένα τόσο επί δύο τόσο. Δεν καταλαβαίνω αυτή την αντίληψη, ότι κάποιος όταν φύγει θα βρίσκεται εκεί όπου έχουν εναποθέσει το νεκρό σώμα του. Και ύστερα παίζει το παραμύθι ότι η χριστιανική θρησκεία είναι κατ’ εξοχήν πνευματική.

Το παπαδαριό βλέπει διαφορετικά τη δουλειά. Όλα άλλαξαν όταν έχασαν τελικά το ντέρμπυ οι εικονολάτρες από τους εικονομάχους. Αυτό έλεγε ο Ηλίας που είχε μελετήσει την υπόθεση Βυζάντιο και είναι με τους εικονομάχους.
Ο νούμερο ένα στον «ΦΙΛΑΘΛΟ». Τέτοιο πράμα σαν τον Μπαζίνα δεν έχει ξαναβγεί. Στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» από συγκεκριμένους έχουν γραφτεί φοβερά πράγματα. Δεν παίζει σύγκριση με κανέναν. Μιλάμε για τον Μπαζίνα του «ΦΙΛΑΘΛΟΥ», όχι για γραφτά του σ’ άλλη εφημερίδα. Καμία σχέση ο Ηλίας όταν έγραφε στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» με τον Μπαζίνα σ’ άλλα μέσα. Θέμα χημείας. Παρατηρήθηκε και σ’ άλλους. Το εννοώ.

Όταν πιάνεις το στυλό να γράψεις για τον «ΦΙΛΑΘΛΟ» δεν είναι το ίδιο σαν την υποχρέωση να παραδώσεις κείμενο σ’ άλλο έντυπο. Έπαιζε ένας αποκρυφισμός με τον «ΦΙΛΑΘΛΟ». Σε καταλάμβανε ένα πνεύμα μυστικιστικό και ξεφόρτωνες πράγματα που παρέμεναν κλειδωμένα όσο έγραφες για άλλο μέσο. Λειτουργούσε μία συνωμοτικότητα με τους αναγνώστες τους μυημένους.
Ο Μπαζίνας είχε εμφανιστεί ως «Ηλίας Γ.» στον «ΦΙΛΑΘΛΟ». Ο Γιώργος Παρασκευάς ως «Σφάχτης». Ο επίσης μακαρίτης Γιώργος Μαύρος ως «Σοφοκλής». Οι δύο αρχιπαικταράδες του «ΦΙΛΑΘΛΟΥ», ο Μανιάτης Μπαζίνας και ο Κύπριος Παρασκευάς, δεν ήταν δημοσιογράφοι. Δεν ξεκίνησαν να γίνουν δημοσιογράφοι. Αυτό, μάλλον, κάτι λέει.

Και πώς μπήκαν στο λούκι; «Θα γράφεις στον «ΦΙΛΑΘΛΟ»…, από αύριο ξεκινάμε…» τους είπε ο Καραγιαννίδης το 1982 στον έναν, το 1993 στον άλλον. Κι έτσι άρχισαν να κάνουν το παιχνίδι τους, να βγάζουν τα σωθικά τους, ό,τι κυκλοφορούσε μέσα τους, ο γήινος Μπαζίνας και ο εξωγήινος Παρασκευάς. Πού να βρεις τέτοιους παικταράδες.
Ο πιο σπουδαίος άνθρωπος που γνώρισα σ’ αυτή τη ζωή, σίγουρα και στην προηγούμενή, είναι ο Μπαζίνας που πέθανε σα σήμερα 22 Αυγούστου, το 2013. Θυμάμαι στην κηδεία στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Μία άγνωστη κοπέλλα περιμένει σε απόσταση, σε μία γωνία μέσα στο ναό. Μετά το τέλος της λειτουργίας, και αφού αποχώρησε ο κόσμος, πλησιάζει το φέρετρο. Απλώνει το χέρι της, πιάνει επαφή για δευτερόλεπτα με το ξύλο, και πάντα με το κεφάλι σκυφτό, κρυμμένα τα μάτια σε μαύρα γυαλιά, αποχωρεί. Ύστατος αποχαιρετισμός στον Ηλία.

Βρίσκω το κορίτσι ένα βήμα πριν την έξοδο, προσπαθεί να συγκρατήσει τους λυγμούς της. Την ρωτάω διστακτικά: ''Συγγνώμην, για την αδιακρισία, τι σχέση έχετε με τον Μπαζίνα;''

- Είμαι αναγνώστρια του, από 12 χρονών… Τον διάβασα πρώτη φορά κατά τύχη, ο γαμπρός μου αγόραζε «ΦΙΛΑΘΛΟ»… Μ’ είχε συγκλονίσει το γραφτό του και από εκείνη την ημέρα δεν έχασα άρθρο του στον «ΦΙΛΑΘΛΟ»…
Η παρουσία της άγνωστης στο νεκροταφείο ίσως ήταν το πιο περήφανο δώρο στον Ηλία.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΤΖΟΚΟΝΤΑ