ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΟΙΣΤΡΟ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ

Ξεκινώ με την κάργα οργισμένη, και συνάμα προκλητική, ολότελα πορνογραφική επίθεση ποιητή, ένας προς όλους: “Καπηλειά με πουτάνες από τη μία και από την άλλη όλοι εσείς, που ντροπιάζετε τον Άνδρα, όπως τον όρισε ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, όλοι εσείς θαρρείτε πως είστε οι μόνοι με πέος σκληρό, οι μόνοι που δικαιούστε να καρφώνετε το πρώτο τυχόν θηλυκό, και πως όλοι οι άλλοι είναι τράγοι. Σας λέω, λοιπόν, σ' όλους εσάς που κάθεστε απλωμένοι μπροστά μου, διακόσιοι και περισσότεροι ίσως, ότι είμαι ικανός να σας γαμήσω επιτόπου στις θέσεις σας, και τους 200, και όσους περισσότερους ηλίθιους μετρήσω, πίπες στο στόμα σας θα χώσω... ”.

Κάτουλλος, κύριε! Προχριστιανικός, Ρωμαίος ποιητής, έζησε μονάχα μέχρι 30 χρονών και θεωρείται ο σκαπανέας της “ερωτικής”, δηλαδή της πορνογραφικής λογοτεχνίας, στην Δύση. Αυτά δεν είναι προσωπικές εκτιμήσεις του αποδυτηριάκια, αλλά επιστημονικές τοποθετήσεις των ερευνητών που ασχολούνται με το παρελθόν, τις ρίζες της ερωτικής ποίησης, η οποία έτσι ή αλλοιώς αποτελεί κομμάτι του πολιτισμού κάθε εποχής.

Οπωσδήποτε ο Κάτουλλος του πρώτου αιώνα πριν τον Ιησού δεν ήταν τόσο άσεμνος όσο στο απόσπασμα από δικό του κείμενο που παραθέτω στην αρχή. Όπως και να 'χει ο έρωτας, το σεξ, αλλά και η γλώσσα η ερωτική, στο κρεβάτι, στο πεζοδρόμιο, στο μαγειρείο, στο γυμναστήριο, παντού, κυριαρχούσε στη ζωή, ανέκαθεν. Με ελευθεριότητα. Και με αξιοπρέπεια.

Όχι πως δεν μιλούσαν με χυδαιότητα για το σεξ κάποιοι, απλοί άνθρωποι και επώνυμοι, πολιτικοί, καλλιτέχνες, συγγραφείς. Το σεξ, όμως, δεν ήταν ντροπή, δεν ήταν ακολασία, δεν καταδικάζονταν από καμία θρησκεία, από κανένα εξουσιαστή, μέχρι… Τα πρώτα “Μη” και ''Ου'' και “Δεν πρέπει” στον έρωτα τα έφαγε στη μάπα η ανθρωπότητα όταν γράφτηκε η εβραϊκή Βίβλος, κάπου πριν 2.500 χρόνια. Κι αυτό δεν έγινε για να μπει φρένο στο βρωμόστομα των Εβραίων. Μια χαρά άνθρωποι ήταν κι αυτοί στο καιρό τους, σαν όλους τους άλλους..

Οι αράδες σήμερα είναι μία μικρή σπονδή του αποδυτηριάκια προκειμένου να απενοχοποιηθεί το δήθεν τολμηρό γράψιμο, η χρήση παράλογα χαρακτηριζόμενων απαγορευμένων λέξεων, που κάποιες φορές όμως η αναφορά τους είναι απαραίτητη όταν μιλάμε για σεξ, για γαμήσι. Γιατί βγαίνει η οργή του Κάτουλλου, στην πρώτη μας παράγραφο; Επειδή χαρακτήρισαν ξεδιάντροπο τον ποιητή, πρόστυχα τα στιχάκια του. Κι αυτός έριξε δυο προσωπικές: “Αυρήλιε, στο στόμα σου τον παίρνεις, και εσύ, Φούριε, τον δέχεσαι από πίσω...”.

Άλλο σχετικό. Ο Οράτιος είναι ο Διονύσιος Σολωμός και μαζί ο Κωστής Παλαμάς της αρχαίας Ρώμης. Σε ποίημα του γυναίκα παραπονιέται γιατί δεν την πλησιάζει σεξουαλικά ο σύζυγός της. Κι αυτός πώς αντιδρά; Πιάσε πράμα και άσε κάποιους να μιλάνε για πορνογραφία...

“Πώς τολμάς, γυναίκα! Είσαι πια αιωνόβια, σχεδόν αιωνόβια, μία αποχαυνωμένη, τα δόντια σου κατάμαυρα, η φάτσα σου πήκτρα στις ρυτίδες και ανάμεσα στα κοκαλιάρικα οπίσθια σου μία χάσκουσα οπή πιο αποκρουστική και από τον κώλο της αγελάδας που χέζει. Πώς τολμάς να διαμαρτύρεσαι γιατί δεν με καυλώνεις...”

Διαβάστε ακόμα:

ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΚΕ ΤΟΝ ΦΡΑΝΓΚΕΝΣΤΑΙΝ