ΣΕΞ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ
Κάποιοι αφελείς μας λένε ότι σήμερα τα ήθη έχουν χαλαρώσει. Είναι κουβέντα που την ακούς αιώνες τώρα! Διακόσα θεατρικά έργα να δεις εποχής π.χ. του 1500 μ.Χ. ή του 1500 π.Χ θα ακούσεις το ίδιο να λέει κάποιος στη σκηνή, με λύπη, ''Στον καιρό μας χάλασε ο κόσμος... ''. Μαλακίες.
Έχεις να κάνεις με αστοιχείωτους. Δεν αποκλείεται να μουρμουρίζουν αυτά τα χαζά με σκοπιμότητα. Να πουλήσουν ηθική, διότι είναι πολιτικοί, ιερωμένοι. Η αλήθεια είναι άλλη. Ο άνθρωπος ήταν πάντα άνθρωπος. Με τις ίδιες αδυναμίες. Όσο πουτανιάρης είναι σήμερα, τόσο και στον πόντο ήταν και πριν χίλια και τρεις χιλιάδες χρόνια. Όσο του άρεσε να ξεδώσει και στο βρώμικο, στο πρόστυχο, στο απαγορευμένο, το έκανε πάντα, και στο μακρινό χθες.
Γι’ αυτό και οι μάγκες που έφτιαξαν τις θρησκείες δεν παρέλειπαν να περιλάβουν στην ατζέντα και το μπουρδέλιασμα. Πονηροί οι άνθρωποι, δεν σε ήθελαν στο ζόρι κάθε ημέρα, όλο το χρόνο. Δεν ήταν κορόιδα, διαφορετικά αν δεν λασκάρανε το πράμα, θα σε χάνανε. Κάποια στιγμή θα τους έλεγες «Άντε γαμηθείτε, άνθρωπος είμαι, ορμές έχω, όχι μονάχα μυαλό στο επάνω κεφάλι, αλλά και επιθυμίες στο κάτω κεφάλι».
Η καταγωγή ξεκινάει από εκείνες τις γιορτές στην αρχαία Ελλάδα για πάρτη του αλανιάρη θεού, του Διόνυσου. Τις γιορτές της απόλυτης ελευθερίας. Που στη συνέχεια γέννησαν το καρναβάλι. Λέω για τις γιορτές του θεού Διονύσου. Λοιπόν. Τίποτα δεν γεννιέται στην εποχή του. Αυτή είναι μια από τις αλήθειες, στις οποίες προσκυνά ο αποδυτηριάκιας. Τα πάντα όλα έχουν το παρελθόν τους. Το άγνωστο και ακαθόριστο παρελθόν τους. Ό,τι θεωρείται νέο, στην πραγματικότητα αποτελεί τη συνέχεια, έστω τη διαμόρφωση, τη παραμόρφωση, έναν άλλο στήσιμο, όμως με βάση το προηγούμενο σχετικό σκηνικό.
Της πουτάνας το μαγκάλι γινόταν στα Διονύσια, αυτό ακριβώς το έθιμο που εξελίχθηκε κι έδωσε τις γιορτές του καρναβαλιού. Και τι γινόταν τότε, στην αρχαιότητα; Αρκεί να αναφέρει κανείς ότι το ξεφάντωμα και, για να μην κρυβόμαστε, μέσα και το γαμήσι που έπεφτε ήταν δίχως όρια. Άντρας με γυναίκα, γυναίκα με άντρα, άγνωστοι μέχρι εκείνη τη στιγμή. Λόγω της ημέρας! Λόγω του εθίμου, το οποίο δεν παρέλειπαν να τιμήσουν! Και το... απρόβλεπτο πάρσιμο ήταν απόλυτα επιτρεπτό! Αποδεκτό! Γι’ αυτό, και η υποτιθέμενη «σοβαρή», η ηθική θρησκεία, ο χριστιανισμός, ενώ έκλεψε, ενώ αντέγραψε τα κόλπα της προηγούμενης θρησκείας, κάποια άλλα τα καταδίκασε σαν ειδωλολατρικά. Σαν παγανιστικά. Έτσι αποφάσισαν για τις καρναβαλιστκές εκδηλώσεις στην οικουμενική Σύνοδο το 692.
Ο αποδυτηριάκιας, βέβαια, είναι με τον Διόνυσο. Αμετακίνητα εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια.
Διαβάστε ακόμα: