ΕΤΣΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΣΠΑΛΙΖΟΥΜΕ...

Χούντα στην Ελλάδα και στο Παλλάς της οδού Βουκουρεστίου, τότε σινεμάς, έπαιζε την ταινία για το θρυλικό Woodstock, που όπως και να το χαρακτηρίσεις π.χ, φεστιβάλ μουσικής, είσαι μακριά και εκτός σέντρας. Λες Woodstock κι είσαι μέσα, όχι ακριβώς, αλλά ό,τι είναι για πάρτη σου εκείνο το τριήμερο μεθύσι με παικταράδες τραγουδιστές της ροκ, όπως την γούσταραν οι χίπυς της εποχής.

Νοέμβριος του 1970, έξω από το Παλλάς, πιτσιρικαρία, οργισμένη και ψιλομαστουρωμένη με τσικλόφουσκες, ακούει τον μέγιστο αράπη Richie Havens, μακαρίτης από το 2013 στα 72 του χρόνια, να τραγουδάει στο φιλμ, περισσότερο ντοκυμανταίρ, το εκκλησιαστικό Freedom και τα κτίρια της πλατείας Συντάγματος να τρέμουν. Freedom και πάλι Freedom να επαναλαμβάνει τη λέξη ο εμβληματικός μουσικός, με φωνή ικανή να παρασύρει επτά γήπεδα μαζί, και οι μπάτσοι της δικτατορίας να μην παίρνουν χαμπάρι το έργο. Είναι οι πρώτες οδομαχίες των, μακρυμάλληδων κι όχι, νεολαίων με την αστυνομία στην Αθήνα.

Τελικά, τι ήταν το Γούντστοκ που μάλλον απρογραμμάτιστα στήθηκε σ' ένα απέραντο χωράφι, κάπου έξω από το κέντρο της Νέας Υόρκης, σα σήμερα στις ημέρες μας, από 15 μέχρι 18 Αυγούστου, το 1969; Από τότε και μέχρι σήμερα, 50 χρόνια αποθεώνουν το Woodstock, το ντύνουν και το στολίζουν, στο έτσι και στο αλλοιώς. Όλα μέσα, ροκ, ναρκωτικό, γυμνισμός, χιπισμός, ψυχεδέλεια, κινήματα ειρήνης, κόντρες στον πόλεμο του Βιετνάμ, υπέρ του ελεύθερου σεξ, αριστερισμός, διαλογισμός, γιόγκα, σύγκρουση με το κατεστημένο κλπ κλπ.

Ό,τι θέλει ο καθένας, ό,τι τον βολεύει πιστώνει στην έκρηξη, στην κορυφαία διαδήλωση, στο πνεύμα της επαναστατικότητας, της ανατρεπτικότητας που πράγματι ή δήθεν έφερε το τριήμερο συναυλιακό Woodstock, που μόνο μουσικό δρώμενο δεν έκατσε. Ο Πητ Τάουσεντ (1945), ο σπουδαίος Λονδρέζος κιθαρίστας των Who, που εμφανίστηκε με το πολύ αξιόλογο συγκροτήμα του στο Γούντστοκ, είπε:

- Οι χίπυς είχαν σαλτάρει με τη σκέψη ότι κάποια μέρα ο κόσμος θα... αλλάξει. Έκανα μια περατζάδα ανάμεσα τους και ήθελα να τους φτύσω. Ποια εναλλακτική κοινωνία μας περιμένει, επειδή αυτοί φτιαχνόντουσαν με LSD, σ' ένα χωράφι τρία μέτρα λάσπη.

Οι άπλυτοι χίπυς παρέμειναν κουρελήδες, όσοι δεν μπήκαν στην κρεατομηχανή του συστήματος, το οποίο συνεχίζει να γαμεί και να δέρνει. Και γερά στηριζόμενο πάντα σε λαϊκές βάσεις να γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι κάθε... μύθο και θρύλο ενάντια στο κατεστημένο.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ... ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ