ΜΕ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΦΟΥΚΑΡΑΔΟΣΥΝΗ

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ρατσισμός. Αν κάποιοι καραγκιόζηδες αντιλαμβάνονται την έννοια της λέξης. Λοιπόν. Πραγματικός, συνειδητός ρατσισμός ποτέ δεν ευδοκίμησε στους Έλληνες. Τους νεοέλληνες, δηλαδή τα τελευταία 600 χρόνια.

Ακόμα και με τον Τούρκο ο Έλληνας δεν έχει απωθημένα. Τον Τούρκο που ήταν και σταθερά παραμένει ο μεγάλος και ο μοναδικός εχθρός. Επί Ερντογάν και πριν απ' αυτό το σύχαμα. Δεν κατάλαβα. Αν αισθάνομαι ρατσιστής με τον απέναντι διότι ιστορικά αποτελεί διαρκεί απειλή, θα με πεις ρατσιστή;

Μη ξεφεύγουμε από το θέμα. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι ρατσιστική, και δεν θα την πεις τέτοια επειδή κυκλοφορεί ένα ελάχιστο ποσοστό ανώμαλων, ηλίθιων, ψυχικά άρρωστων και πνευματικά εγκληματιών.

Μη γενικεύουν οι επίσης νοσηροί ιδεαλιστές επειδή υπάρχουν κάποιοι ψυχοπαθολογικοί ''ρατσιστές''. Στο φινλάλε όπως υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες αντικοινωνικών μονομανών, οι οποίοι θα έπρεπε να απασχολούν τον ιατρικό χώρο αλλά και την έννομη τάξη.

Εδώ είναι Ελλάδα, λαός μεταναστών. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε ξεφύγει σε συμπεριφορά από ένα μείγμα καλοσύνης και φουκαραδοσύνης. Στις ΗΠΑ, ναι, θα συναντήσεις άτομα της ''ιδεολογίας του μίσους'', που- να το σημειώσουμε- ποτέ δεν έλειψε από την ανθρωπότητα. Στην Ελλάδα είναι απίθανο, ακόμα κι ένας από τους ''μαχητικούς'' εθνικάρες και ελληνάρες να βγει στο δρόμο να πυροβολάει μετανάστες λες και φιλτράρει μύγες. Αυτά στην Αμερική και στην πολύ βόρεια Ευρώπη.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ ΔΡΑΝΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ