ΦΤΑΙΕΙ Η ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ... ΤΑΥΡΟΥ

Στην βασκική Παμπλόνα των 200.000 κατοίκων, κάπου βόρεια της Ισπανίας, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες γίνεται το παραδοσιακό και τουριστικό φεστιβάλ της ταυροδρομίας, διάρκειας μιας εβδομάδας. Το γενναίο ζώο με την πανίσχυρη φυσική δύναμη αμολιέται ελεύθερο στα στενόσοκα της παλαιάς ισπανικής πόλης και ο κόσμος κάνει παιχνίδι, υποτίθεται πως κοντράρει ή κοντράρεται με τον ταύρο. Στην πραγματικότητα το θεϊκό ζώο, σκέτο τανκ, τρέχει για να τρέξει κι όχι να κυνηγάει τον ηλίθιο άνθρωπο στην απόσταση των 800 μ., σε χρόνο λιγότερο από τρία λεπτά.

Έχει και τον προστάτη άγιο αυτή η χριστιανική και σαφέστατα ειδωλολατρική γιορτή της ταυροδρομίας. Είναι ο της καθολικής εκκλησίας σεντ Φεμίν, σύμφωνα με τα κιτάπια του παπαδαριού γιος Ρωμαίου γερουσιαστή που τον 3ο αιώνα έγινε χριστιανόπουλο. Τέλος πάντων, προσωπικά κάθε χρόνο περιμένω το ευχάριστο νέο. Να τραυματιστεί, όμως βαρειά, ακόμα καλύτερα να σκοτωθεί τουλάχιστον ένας απ' όσους συμμετέχουν στο χαβαλέ της ταυροδρομίας. Και, βέβαια, περιμένω πως και πως κάποιος ταύρος στις ταυρομαχίες του ενιαήμερου φεστιβάλ να ξεσκίσει τα άντερα ταυρομάχου.

Στην τελευταία φάση της ταυρομαχίας, αυτής της μαϊμού αναμέτρησης, διότι ο μεν ταυρομάχος εμφανίζεται στην αρένα όταν το ζώο έχει πια χάσει τις δυνάμεις του. Και αφρίζει από το «κακό» του, καταδικασμένο από τη φύση του να σπαταλά ενέργεια με τυφλές επιθέσεις. Μέχρι, όμως, να δεχθεί το θανάσιμο κτύπημα είναι ικανό να σκοτώσει τον ταυρομάχο, ο οποίος προκαλεί τον «αντίπαλο» πριν τον τελειώσει με το ξίφος του. Με επιδεξιότητα και θεατρικότητα.

Ο ταύρος γνωρίζει ότι θέλοντας και μη συμμετέχει σε μοιραία μάχη, και θα χάσει από τον φλώρο, τον ταυρομάχο, ο οποίος σπάνια να αφήσει να ζήσει το ζώο. Συγκλονιστική είναι η στιγμή όταν ο ταύρος έχει δεχθεί το τελικό, το τελειωτικό κτύπημα από τον ματαντόρ. Στην αρένα απλώνεται σιωπή. Όσο χρόνο, όσα δευτερόλεπτα χρειάζεται ο ταύρος να λυγίσει τα πόδια και αργά, πολύ αργά, μα πολύ αργά, αιμόφυρτος να σωριαστεί το περήφανο πλάσμα βάρους μισό τόνο.

Αρχαία Ρώμη. Ο ηττημένος μονομάχος στο Κολοσσαίο ζητάει να του χαριστεί η ζωή, με το σήκωμα του αριστερού χεριού. Αν τα κτήνη οι θεατές σηκώσουν τον αντίχειρα φωνάζοντας «Missum», το πιθανότερο ο αυτοκράτωρ να συμφωνήσει και να δώσει χάρη στον φουκαρά.

Το δίποδο άνθρωπος, το τέλειον ον, προκειμένου να διασκεδάζει, επινόησε το «απάνθρωπο» θέαμα, με τους gladiators, στους οποίους έδινε πιθανότητες ελπίδας να επιζήσουν. Ο ταυρομάχος μια στις χίλιες να χαρίσει τη ζωή στον ταύρο, στον «νικημένο» ταύρο. Ο όχλος, άλλωστε, φωνάζει ingula, όχι μονάχα αίμα αλλά και θάνατο στο όνομα του show. Το λες επίδειξη ελέους τη χαριστική βολή στον ταύρο, το coup de grace;

Το 2016 στην Ισπανία βρήκε θάνατο στην αρένα μετά από 30 χρόνια ένας ταυρομάχος και σύμφωνα με το έθιμο σκότωσαν τόσο τον ταύρο, όσο και την μάνα του «δολοφόνου» ταύρου.
Στην ταυρομαχία κάποιοι βλέπουν αδρή, πανάρχαια ποίηση και ζωντάνεμα των προαιώνιων συγκρούσεων, πρωτογενή πάθη, κάτι άλλα τέτοια κουλτουριάρικα.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΑ ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΠΟ ΑΛΒΑΝΟ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟ