Η ΜΑΥΡΗ ΚΩΜΩΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ... ΗΜΕΡΩΝ

Άγιες μέρες. Έτσι τις λένε αυτές των Χριστουγέννων, από κοντά κι εκείνες πριν και μετά την πρωτοχρονιά. Μέρες ευλογημένες. Της θρησκείας μέρες, γιατί περισσότερο από ποτέ ο άνθρωπος σκέφτεται τον Χριστό, τον Υιό του Θεού. 

Οι μέρες είναι άγιες, οι άνθρωποι γιατί δεν είναι άγιοι; Εδώ σε θέλω. Γιατί να μην αγιάζουν οι άνθρωποι; Γιατί να παίζεται το θέατρο, του παραλόγου το θέατρο, αυτή η μαύρη κωμωδία, όπου ο αμαρτωλός, ο ανίκανος να αποδεχθεί τις επιταγές της ίδιας της θρησκείας του, να αναγνωρίζει την αγιότητα των... ημερών.

Κανονική πλάκα γίνεται. Κοροϊδία σκέτη. Ο πιστός κοροϊδεύει τον εαυτό του, την πίστη του, αλλά και τις άγιες... μέρες. Οι οποίες έρχονται και φεύγουν, κάθε χρόνο, χρόνια ολόκληρα, μια ζωή ολόκληρη, αλλά η αγιότητα τους δεν κάνει περισσότερο χριστιανό τον άνθρωπο.